Түн жылы ғой қойныңда жарың болса,

Күн-көңілді болар еді, көңіл толса.

Әйел ай ғой түнде нұр боп, аялайтын,

Еркегін өз бойымен,  тұмшалайтын.

Жаратқан осылайша күн мен айды,

Бірін-бірі тұмшалмай тұра алмайды.

Күнен алған шуақтан ай нұрланып,

Жер бетін, жан серігін аймалайды.

***  ****