О заман-ай, заман-ай,

Қазақтың тегі азғаны-ай.

Ібілістің болып ұрпағы,

Аманат артта қалғаны-ай.

 

Ақылдан білім озғаны-ай,

Ұждансыз басшы болғаны-ай.

Өлімді ойлап қорыққанмен,

Құдайдан ұялу қалғаны-ай.

 

Алды- артың қалды қорғалмай,

Аруағына тектің жалғанбай.

Жындылық болып бар салтың,

Қайратың сонан хайуандай.

 

Ғалымың есек жануардай,

Арқалап алтын алғандай.

Егесін жүктің ұмытып,

«Жапарқұл» мырза болғаны-ай.

 

Жаны жоқ, өлі шайтандай,

Қатын-қыз жәндікке айналды-ай.

Мәңгілік ел қалай болмақсың,

Дәстүріне елдің жалғанбай?

 

Құдайды ісін — жоба алмай,

Аянға, кітап жалғанбай.

«Имам», «хазірет», пірлерің,

Халықтан да жүр ұялмай.

 

Ақыннан шындық қашқаны-ай,

Жын шайтаннан ақталмай.

Жамандығын артқа жинап ап,

Аяны ата тұр жорылмай.

 

Рұқы тұр қазақ оянбай,

Аталар жолына жалғанбай.

Дәстүр деп бүгінгі әдетті,

Киесі сөздің ұрғаны-ай.

 

Аманатың артта ақталмай,

Жамандықтан діні тазармай.

Зұлымдық қылған бүгінде,

Ұлт арманы осы ма-ай?

 

Данасы болған Абайдай,

Дәстүрін қазақ жазғаны-ай.

Сөз түзелді қазағым,

Осы деп үлгі алғандай.

 

Сөз айтады ұялмай,

Жер үстінде құдайдай.

«Нұрлы жол» дүние ісі деп,

Дінсіздігі аз болғандай!

 

Бабалар аруағы назданды-ай,

Аманатын қайтып алмақ-ай.

Ұрпағын өзі жейтінге,

Айналма түгел шошқаға-ай!

(Ақпан.  2016 ЖЫЛ)

***  ***