Қазақ сөз баққан елміз,

Арын жатқа сатпаған елміз.

Ұятын қыздың сақтаған елміз.

Туыстықтан қашпаған елміз.

Өзге ұлтты тамыр атап,

Нәсілін достықпен ақтаған елміз.

Әлемге қуат қостырған елміз,

Әлемнің бар рухани байлығын,

Дәстүрге жинап жақтаған елміз.

Ел билеушілерін мақтаған елміз,

Санасыз билік құрмаған елміз.

Ел билігі ұлттың арын сақтап,

Ата жолы дін исламды сақтаған елміз.

Асыл сөздің қадірін сақтап,

Аруақтан хабарға тоқтаған елміз.

Малды жанға, жанды арға,

Садақа деп тектілікті баптаған елміз.

Енді қазақ кім болдық деңіз,

Арсыз билерге толды төріміз.

Аузы қисық жеңіл сөзді,

Байдың қылығын жақтаған елміз.

Өз елімен жауласып жүрген,

Ата заңсыз сорлаған елміз.

Ата жолын аманатын алмай,

Дәстүрін, көшін соттаған елміз.

Арсыз елдердей боламыз деп,

Ар, ұятын қыздың тастаған елміз.

Көттерін ашып жалаңаш жіберіп,

Жынымен еркек сұқтаған елміз.

Дүниенің тәртібін қоштаған елміз,

Бай елдер заңын жинаған елміз.

Махаббат, мейірім, обалды тастап,

Сенімін халық ұрлатқан елміз.

Мал табар арсызды сайлаған елміз,

Білімді ақыл деп мақтанған елміз.

Құдайдың азабы күнде түссе де,

Қарсы болып заң жазған елміз.

Діні мен дәстүрін дүниеге сатқан,

Ел басын тәңірге санаған елміз.

Рұқы оянып, жолынан Алла үлгі іздеген,

Жастарын дінші қырғызған елміз.

Астарын сөздің ұқпағасын билік,

Жете мен санасын тастаған елміз!

Ел билігі діндерін тастап,

Зайыр деген «тәңірге» шоқынған елміз.

Тағдырын ұлттың жындарға байлап,

Қияметпен әлем көшін бастаған елміз.

(Қаңтар 2017 жыл)