v\:* {behavior:url(#default#VML);} o\:* {behavior:url(#default#VML);} w\:* {behavior:url(#default#VML);} .shape {behavior:url(#default#VML);}
Normal 0 false false false RU X-NONE X-NONE /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Обычная таблица"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin-top:0cm; mso-para-margin-right:0cm; mso-para-margin-bottom:10.0pt; mso-para-margin-left:0cm; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-theme-font:minor-fareast; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
«Жаралыс басы қозғалыс, қозғалысқа керек қол қабыс» деп философиялық пайымдаумен «Тоқсан ауыз сөздің тобықтай» түйінін, яғни ғылымын айтып өтіпті Шәкәрім әулие атамыз. Жаралыс басы қозғаушы күш «ОЙ» десек, барлық нәрсенің қозғалысы ойдан басталуы мен нәтижесі де ойдың ақылға айналуына және бастапқы таза ақыл ойға, нұрға қайта айналып түрленіп келетінін де білген жөн. Сонымен енді бұл жаралыс қозғалыс басы мен себебін бүгінгі заман білімімен, ақылмен бейнелеп көрсек; Құран – осы қозғалыс негізі, сөздердің философиясы болып табылады да, ал пайғамбарларға түсірілген өсиеттер, хадистер қолқабыс болып табылады. Шариғат дегеніміз адамзатқа ортақ «мораль», яғни ойды, ақылды шектеу арқылы белгілі бір қозғалыстың аясында тіршілік қамын қалыптастыратын ереже, ұстаным болмақ. Сондықтан да шариғат құран мен хадистердің, өсиеттердің арасын жалғаушы негізгі тұрақты ортақ жоба болмақ. Философия негізінде шексіздік туралы ақылды өсіруге бағытталып және үнемі заманына қарай сөз ұғымдарын жетілдіріп, тазартып отыруға тиісті. Ал, енді осы философиялық ойдың «моралін» тазартып алған білімімізді, яғни ақылдың шегін белгілеп, ішкі сырын логикалық білімге айналдыруға негізделген психология құран аяттарының ішкі сырын түсіндіруге арналған хадистер сияқты адамзаттың ақыл—білімінің өмір тәжірибесінің нәтижесі болып бөлініп шықты. Сонымен шариғатымыз жалпыға бірдей ақылды тұрақты шекарада ұстап тұруға негізделген «мораль», ереже болып, құран аяттары шариғаттың аясынан тыс сыртын, денесін, заманға қарай бейнесін де өсіріп, қалыптастыратын кеңістіктегі ой қозғалысын қамтамасыз ету керек.
Сонымен қозғалыс басы Құран болып, құранның философиялық ой қуатын, үнін заманға қарай ашып көрсетіп отыруға теология ілімі қалыптасып, ол философияның жұбы болып, психология білімінде біздің ортақ шариғатымыз болса, бірақ философиялық ойшылдықтың бір орында тұрақты қалуы да мүмкін емес, себебі құран аяттарының да мағынасы, ой қуаты заманына қарай ашылып отыруға да тиісті. Сондықтан Абай атамыз; «Аят хадис емес қой, Күпір болдың демес қой..» деген өсиетпен аятты хадиске байлап қоюға немесе құран аятын хадис сияқты тәпсірлеуге, ақылға байлап қоюға болмайтынын аяттардың заманға қарай мәні де өзгеріп, ой қозғалысын қалыптастыруын күпірлік санауға болмайтынын ескертіп кетіпті.
Онда бұл аяттарды түсіндіретін қосымша қолқабыстық өсиет, хадистермен толықтырып отыру керек. Бірақ осы жерде тағы да тажалдық білімнің, яғни діни «экстремизмнің» ақылды қазыққа байлап қоюдың әдісі пайда болып, Алла достарын, пайғамбарымыздың шапағатын, яғни тірі, өмір сүріп жатқанын, өзінің үмметтерімен тілдесіп, уахиын әрі қарай жалғастыра беретінін және оны өзінің сүйікті жыл сайын қатары толып жатқан әулие-әмбилер аруағы арқылы атқарылатынын қалай дәлелдеуге болады? Мүмкін емес, себебі философтардың бәрі бұрынғы заман ойшылдарының сол кездегі пәтуасына сүйенеді де, кейінгі замандағы өз ұлтымыздан шыққан ойшылдарды ойшылдар қатарына қосуға да арланады. Ал мұндай ойдың қозғалысына керекті қолқабыстың сырын Абай атамыз тылсымнан кітап алуды, аян, уахи көруді – Құдай ісі деп атаған. «Жол көріп, жоба білу» деп атаған.
Олай болса, әрбір заманға сай жаңадан ойдың сапасының пайда болуын, сөз атауларын қайта қарастырудың, жаңашалдықтың, қолқабыстық қуаттарды түсіндіруші теология ілімі; философия, психология және құран мен хадистердің арасын қосатын бесінші кітаптың негізін қалау керек. Жалпы әлемге түскен төрт кітаптың арасын біріктіруші барлық пайғамбарларға келген өсиеттер мен Алла достарына – әулие-әмбилерге келген, оқылған және жалғасты түрде біздерге де оқыла беретін кітаптарды түсіндіретін және осы төрт кітап пен философия, психология, шариғаттардың арасын біріктіруші бесінші ілім болу керек.
Бұл кітап негізінен «Төртеу түгел болса – төбеден келеді» деген қағиданың негізі болып, қазақ дәстүрінде ата жолы болып басталған әлемдік қозғалысқа жаңадан толқын әкелген қолқабыстық ілім болу керек еді. Ондай жағдай қазақ елінде басталғаны да және оны барлық ел билеушілері де шайтан жамағаттарына айналып және сырттан келген тажалдардың басқаруымен бұл қолқабыстық керуеннің алдына көлденең жатқанымен де, өз қозғалысын тоқтатқан да жоқ, керуен жәй болса да қозғалып келеді. Соған байланысты халықтың тажалдық біліммен ақылдарын білімге, шариғат дін ісіне байлап қойған қазықтары да мықты болмай, қазақ елінде ойдың, ойшылдықтың қозғалысы басталып, жалғасып дамып өркен жайып та келеді. Бірақ қандай да ойдың да өлшемі болмаса, шектен шығып бос қиялға айналып, бос қиялдың да амалдармен, сөзбен бейнелене алатынына себеп болып, тағы да адамзаттың азғындауына, күнәнің құлдығына түсуіне себепші де болмақ. Енді ойлаудың білімі, барлық шегі де құран арқылы өлшеніп отырса ғана өз нәтижесін беретініне дәлелдер келтіре отырып, негізігі тақырыпты талқылау үшін де философиялық ой туралы құран аяттары арқылы өлшемдерін белгілеп алайық.
Ой бастапқыда нұр болып таза ой, таза ақыл – «Идея» болып оны Құдай деп атаймыз. Сонымен құранға сандар ғылымына жүгінсек; 91,92,93,94,95,96,97,98,99 санды аяттар мен сүрелер барлық әлемдегі пайдаланылған сөздердің, қылықтардың, әрекеттердің философиялық ой түйіні мен адамзат өміріндегі бейнеленуі болып шығады. Ал енді «Қолқабыс» деген ұғымға келсек; Бүкіл діншілердің, дін ғалымдарының, теологтарының «Раббысының» сипаты Алланың құдіретті қолы болған осы сүрелерді жер көктен жерге түсірсек, яғни аятқа айналдырсақ; 19,29,39,49,59,69,79,89,99 сандармен жалпы түрендірсек; 18;81(9) сандық мәнге келіп тіреледі.
Осы жазбадағы алдыңғы бөлімдерде талқылаған алақандағы сызықтың тағдырлық тектің және сандық мәніне келіп тірелетіні де сөзсіз. Қандай жағдайда құранның сандар теологиялық, философиялық сырына үңілсеңіз, белгілі бір бұлжымас заңдылық темірдей тәртіппен берілген хикметті жағдайына адамзат ойынан мұндай ақылдың пайда болмайтынына да дәлел бола алады. Жалпы, бұл келтірген сандардың тізбектік саны да 9, ал өзара қосып және қосындысын (531) бірлік санға айналдырсаңыз бәрібір 9 саны шығады. Және 531 саны 5-сүре 31 аят деп ұғынып; «Сонда Алла, оған туысының өлігін жасыруын көрсетуі үшін жіберген қарға жерді қаза бастағанда; «Әттең! Маған не болды? Туысының денесін көмген қарға құрлы бола алмадым ба?»,-деді де, өкінушілерден болды» (5-31) Яғни, біздің Алланың түсірген қандай да бір белгісінен, мейлі хайуаннан да болса да үйреніп, ақылымызды жетілдіруге істеген қателіктерімізден сабақ алып және барлық тіршілігіміздің маңызы да өлілерді құрметтеумен байланысты екенін анық ескертіп тұрғаны да хақ.
Осындай адамзат өміріндегі сан жүздеген ғасырлар бойы табиғат жаралыс егелерінен, табиғат қолқабыстық нәрселерінен, тылсымдық жаратылыстардан үлгі алу арқылы әрбір ұлтқа тән әдет-ғұрпы, салт-дәстүрі, тарихи шежіре ерекшеліктері де сол жерде белгілі шекарасымен, тілімен ерекшеленген адамзаттық қоғам мүшелерінің заманға бейімделуге арналған тұрақтылықтың, адамдық құндылықтарының ойлау тәсілі мен өмір сүру тәртібін қалыптастыруға ықпал еткені де хақ.
Осындай жағдайда заманына қарай адамзаттың білімді меңгеріп, ойлау жүйесінің өзгеріске ұшырай бастауына байланысты жер бетінің адамзаттарының біртекті ойын қалыптастыру үшін түрлі діндерді жаратып, оларды меңгеру үшін араларынан қабілетті адам балаларын таңдап; елшілер, пайғамбарлар, яғни ойшылдар, абыздар, түрлі қасиет егелерін жаратқаны да, яғни шындықтан құдайлық «идеядан» ғана пайда болуы да хақ.
Ол үшін де барлық жер бетінің өзара қарым-қатынаста болған адамзат қауымының тең қатынаста болуы үшін өлім туралы, өмір туралы да қандай жолды ұстанғанда татулықта, әрбір қоғам мүшесінің қайғысыз бақытты өмір сүріп ұрпақ сабақтастығын, мәдениетін қалыптастыру үшін де ортақ ойлау жүйесін қалыптастыру керек. Сондықтан бір тілді елдің ішінде сөз атау ұғымдары белгілі бір қасиетке, жаратылыстың ішкі зайырына деген көзқарасымыз да ортақ сөз ұғымдармен, таңбалармен, үндермен белгіленіп отыру шарт. Және бұл тұрғыда пайғамбарымыздың; «Әрбір жүз жылда сөз ұғым атаулары өзгеріске түседі» деген үннің түрлену заңдылығын да ғылымның дамуымен, заманның өзгеруімен байланысты қарастыруымыз шарт. Сонда ғана біздің ұлттық ойлау жүйеміз біртекті болып, алған біліміміз; «Игілікті білімге» айналып жақсылыққа, бақыттылыққа қызмет ете алады. Ал егер бір тілді ұлттың ішінде түрлі көзқараста ойлау жүйесі қалыптасса, онда ол ұлт азып-тозып, түбі жоғалады. Сол сияқты ұлттар, мемлекеттер арасындағы татулықты, өзара сауда-саттық тыныштық өмір мен өзара мәдени құндылықтардың да алмасуын қалыптастыру үшін ұғымдардың ортақ ойлау жүйесін қалыптастыра білу керек.
Қандай да болсын бізге ақылмен анық болып, оның қасиетін, ішкі зайырын оймен бағалау үшін сол танылған нәрсе өзінің бастапқы жаратылған қозғалыстық қуаттық, түрлік, реңдік т.б. толып шатқан шамасына сәйкес болу да керек. Сонда ғана ондай нәрсенің сипатын таныған адам баласы ол туралы жаман ойға, жаман қылық әрекет жасауға да, шегін білмей бүлдіруге де бара алмайды. Мұны ақиқатты тану білімі деп те атаймыз. Сонымен ақиқатты тану жолында философиялық білім, ой тазалығын қалыптастыру ілімі бірінші орында тұру керек.Тек ақиқатты болмыстың түпкі мәнін ашу арқылы ғана адамзат өзі туралы да таза ойлауға мүмкіндік алады. Ал жаратылыс ғылымын білмей, өзі туралы білімнің ақыл-ой сапасының пайда болуы да мүмкін емес.
Сонымен адамзаттың негізгі арманы бақытты тұрмыс құру үшін көңіл күйінің тазалығын да қалыптастыра білу керек. Міне, енді осы уақытқа дейін тақырыптың негізі болған Жын қуаты, яғни әрбір өмірге келген пенденің жыныстық, мінездік, қылықтық, қуаттық, білімділік ерекшелігінің айқын белгісі болған жын-«эмоциялық» хал-ахуалін сақтау, білімін меңгеруде діннің де, барлық жаратылыстық білімдердің де түйіні болған философиялық дәрежесімен ғана, яғни сөз түсіну қабілетімен ғана дін-амандығының сапасы пайда болады.
Адам баласының дін-амандығының, яғни өмірге деген көзқарасының, жай-күйінің жағдайы бастапқы пайда болған жанына, яғни Құдайлық идеяға, таза ақылдың шамасына да тікелей тәуелді болмақ. Мұны жанның сапасы деп қарастырып, тағдырмен байланысты болашақта терең талқылауды да қажет етеді. Адам қандай жағдайда да Құдайдың «идеялық»-таза ақылдық бейнесі, мөрі болып саналады. Себебі, адамды адам етіп ерекшелейтін жанының сапасы және бұл жанда бүкіл жаратылыстың қозғалыстық қуаттарының барлық белгісі сөзсіз болмақ. Ал жанының сапасының төмендеуі немесе жетілдіру арқылы жаңадан жан-«клеткадан» тағы да осындай жаңа жанның пайда болуын қамтамасыз ету шарт. Міне осы тұрғыда жанның азығы ақыл (рух) болып, ал ақыл ол тек сөз жүзінде (үн жүзінде емес) барлық қажетті қозғалыс, білім тұрғысында бейнеленген қуаттық түрінде, яғни жын-шайтандық күнәлік болмыстан бастап, періштелік, кісілік бейне арасында кеңістікте кездесетініне және өзара әрекеттесіп қосылу, көбеюде де тек адамзат тәні арқылы ғана атқарылмай сапасына, күнәсінің аз-көп салмағына қарай жаралыстың барлық нәрсесінде болатынын да және солар арқылы түрленетінін де естен шығармау керек.
Сондықтан енді шайтан және жын қуаттарының көбейіп қайта бастапқы тұтастық періштелік жаратылыс қалпына айналу үшін де тек адамзаттың тіршілігі, ақылы, жаны арқылы ғана өз нәтижесін беретіні де даусыз. Бұл жерде тағы алдыңғы тақырыптағы насихатты қайталай кетсек; Жын-еркектік жиілікке тән, ал шайтан әйелдік жиілікке тән болып, әйел мен еркек қандай жағдайда тұтастыққа айналу керек болса, шайтан мен жын қуаттарының қандай да бір сипаты болсын, мейлі ол бұрынғы өткен адамдар өмірінің қалдығы (шерік) болсын, бүгінгі біздің өмір сүру сапамызға, мәдениетімізге байланысты қайта түрленуден өтіп отырады. Және өлімнен кейін буға айналған адамзат қанына да қосылу арқылы барлық жан-жануарлар, өсімдіктер әлемінде түрлі бейнелік сапасы да болады. Осы жаратылыс әлемінің 7 түрлі жиіліктегі жағдайын енді тозақ әлемі деп атаймыз. Адам тәнінде де бұл жеті түрлі жиілікте барлық тәндік ағзасы жұмыс істеп тозақтан қуат алатынын да білген жөн. Бұл жерде аяттық бейне біздің жер бетіндегі және арлық қуаттардың сапасын белгілесе, ал сүре мәндері көктік, яғни төртінші және онан жоғарғы тұрғыдағы періштелік сапаны белгілейді. Сонымен Жын 72 санмен толық күрделі періштелік, кісілік қуат болса, ішкі 28 санды аяттың шайтандықтан бастап кісілікке дейін өсуін белгілейді. Сонда барлығы 72+28=100 болып Алланың жүзі, құдіретті қолының бір сипатын бермек. Ал енді толық бейнеленген жындық қуат болса 8 түрлі жиілік бейне әсерде болып, оны жоғарыдағы сүре, аят сандарымен келтірген 9 түрлі жанның жағдайындағы мәнділіктермен көбейтсеңіз, онда адамзаттың негізгі тегі – Жын сүресі 8х9=72 сандық мәні пайда болады. Енді бұл сандық мән дегеніміздің өзін сонау замандарда пайғамбарымыз «Исламда 72 топ болады, олардан 73-ші топ қана тура жолға түсе алады» деген астарлы өсиеті қалған екен.
Олай болса 72 топтық белгілерді әлем философтары «нәсіл», «этнос» деп атаған екен. Дұрысы нәсілдік топ немесе рулық қауым деген ұғым бұл сырды ашып тұр. Сонымен философтар еңбегіне жүгінсек 32 нәсілдің «этностың» тіршілікте, кеңістікте болып, оның бірақ тегінің сипаттарының белгісіз екенін баяндаған. Ал нәсілдік топтарды құран сандық та, аяттық та насихаттармен, өз орындарымен көрсетіп және Адам ата қауымы деп аталған. Енді оған Нұх қауымынан кейін өсіп-өнген, өмірден өткен нәсілдік топтарды, яғни қазақ ұғымындағы «Қырық шілтенді» қоссаңыз онда осы 72 топтың негізі пайда болады. Біздің қазақ ұлтының ұғымындағы «Ғайып ерен қырық шілтен» деген киенің де осы Нұх пайғамабармыздан басталған нәсілдік, әулеттік топтардың, яғни адамзаттың дамудағы түрленуге түскен негізгі буындарымен байланысты. Жалпы, бұрынғы замандардағы барлық негізгі нәсілдік топтардың белгісі де қазақ елінде зиярат орны, ойпат орны болып тұрғанын біле бермейміз. Енді нәсілдік, әулеттік топтар, яғни нәсілдік буындардың негізгі саны 72+5=77 болу шарт. Себебі, ол адамзаттың сүйек буын санымен бірдей болу да керек.
Құранда да 77 сүре «ІНСАН» аталып «иілушілер, буындар» ұғымымен 50 аяттан, яғни 50 түрлі намаздың белгісінен және 77 санынан тұрғандығына масһаб біліміндегі «бес парыз» ұғымының тура жол, толық дін құлшылығы тұрғысында жалғандығына, яғни тажалдық білім екенін әшкере қылып тұр. Әрбір сүренің ішкі аяттар саны сол сүрені меңгеруге байланысты құлшылықтар амалын, насихатын, яғни намаздық белгісін ескертеді. Осындай жағдайда діншілер жын туралы ырымға балап мүлде білімін, құлшылығын білмей және оны қалай тазарту және ақылмен, естілікпен кісілікке жетіп барып бес парызды орындағанда ғана (72+5)= 77 санды құлшылық негізі шығатынын мүлде есебінен жаңылып, өздерін кісілікке жеткен періштедей ешқандай жынсыз және құлшылықтарын да бірден сәждеге жығылудан естіліктен, яғни кісіліктен бастайды. Сондықтан мұндай пиғылды жастарды шайтан оп-оңай алдап аяқ астынан мақтан кіріп, өзін кісі қылып көрсетуден ақыры тәккаппарға айналып шыға келеді. Себебі, көтерілген биігімен кісілік дәрежесі сай емес. Сондықтан аталарымыз; «Биік жартастың басына жылан да өрмелеп шыға алады, қыран да қонады» деген сәжденің тұғыры туралы. Бұл тұрғыда тажалдық білімді өз ұлтының таза білімінен, діни сауатынан, дәстүрінен артық қылып төрге оздырып және мұны халықты аздырып, ойларын сан-саққа бөлшектеу үшін жәрдем берген ел билігі мен зиялы қауым өкілдері де шайтан жамағаты, яғни «экстремистер» болып саналады. Әлемдегі «экстремизмге» апарып соқтырған білімді сол қалпында електен, ақыл-ойдың сынынан өткізбей көшіріп алып, әлі өз райынан қайтпай отырғандарды да жындылар деп атасаңыз ешқандай күнә да, күнәрапа да жүктеп алмайсыз.
Сонымен енді әлем философиясындағы «этносты» зерттеу ғылымындағы көптеген қайшылықтардан дін ғалымдарының өздерін ілімді ерекше бөлек топ ретінде санап және іргелі ғылымдардан мүлде ерекше ілім етіп көрсетуге себеп болған жағдайға да негізінен кінәлі философиялық мектебіміздің өз мақсатын орындамауынан екені хақ. Сондықтан енді сөзіміз дәлелді болу үшін барлық сөз атаулар мен ұғымдық, қасиеттік және адам жанының сапасын, рухани тегін қалыптастырудағы барлық түсінік те, білім де қазақ халқының шығармашылық, әдеби, мәдение мұрасынан табылатынына аз ғана дәлелдер келтіріп көрейік. Енді осындай жындылықтың түрлерінің қалай пайда болуын талқылап көрейік.
Философия оқулығында, «..Этнос әлеуметтік емес құбылыс ретінде анықтаған Л. Н Гумилевтың пікірімен келісу қиын…» ( Философия Т. Ғабитов 261 –бет) Бұл жерде «этнос» ұғымы нәсілмен байланысты болса, онда керісінше біздің философ ағайындар өте қатты қателескен. Себебі, нәсілдер тек бес сападан ғана тұрады; «Текті», «Көк», «Ақ», «Қара», «Көгілдір» болып бұл сапалар «Тектіден» басқа қандай ұлттың да рухани болмысында кездесуі де хақ. Бұл тұрғыда философия оқулықтарында кездесетін сары нәсіл деген ұғым болмайды. Нәсіл – физика, биологиялық отпен байланысты сапалық қуатпен байланысты болмақ. Сондықтан «этнос» нәсіл әлеуметтік жағдайға мүлде тәуелді емес. Себебі, адамзаттың қандай да бір ұлттық немесе жерлік жағдайына қарамастан нәсілдік, яғни «этностық» белгілер көкпен, аспан қабаттарымен байланысты болып «Текті» нәсілден басқа қалған төрт түрлі нәсілдік қуатты әрбір жердің тұрғыны қаласа да, қаламаса да жүктеледі. Бұл туралы құранда ашық ескерткен. Бұл тұрғыда Л.Н Гумилев мырзаның пікірі өте дұрыс болмақ. Қазақ философ ғалымдары да бұл тұрғыда көптеген алшақтық пікірлермен «этно ұлт» ұғымын ұлттық негізде түсіндіруге тырысқан.
Ал шындығына жүгінсек Ұлт болу үшін рухани тектік ерекшелігі — рулық байланысы, таңбасы болса, ал ұлттың жандық сапасы үш жүздік «Ақ», «Бек», «Жан»-ның бірлігінен тұру шарт. Төрт түрлі нәсілді осы үш жүз арқылы меңгерудің сыры рулардың таңбаларымен де байланысты. Ақ нәсіл— қазақтың негізгі құндылығы болып, баспен екі шекемен ойлау қабілетімен тура жолды меңгерумен байланысты; Көк нәсіл- көкірекпен, Дәуіт пайғамбар зәбурмен байланысты. Көгілдір нәсіл— қолтық арқылы білек, алақанмен өтеді. Және 111,11,3 санымен Жын сүресін меңгерумен байланысты болмақ. Қара нәсіл— орай, төбемен байланысты тектілік қуаты болмақ. Ал Текті нәсіл-ұжданмен байланысты болып, ұжданның орай, төбемен, көкірекпен байланысты болатынын естен шығармаңыз. Тектілік негізінен жүрекке қатысты болып, бұл тұрғыда әйелдердің маңызы бірінші орында тұру керек екені де сөзсіз. Сонымен осындай әуелі төрт нәсілдік белгіні толық меңгеру арқылы бесінші нәсілді; Тектілікті төбемен байланысты, ұжданмен түйіндейді екенбіз. Бұл тектілікті меңгеруді қазақ даналығында; Үш байлық деп атаған және үш жүздің түгелдігімен, бірлігімен де байланыстыра білген. Ақ түстің ішінде барлық жеті түс болса, сол сияқты қараның да ішінде осындай барлық жеті түстің болатынын да есіңізге сақтап қойыңыз. Себебі, бұл нәсілдік қуаттардың тазармаған шеріктік сипаттары «түтінсіз от» және «отсыз түтін» түрінде болып, адамзат өмірінің барысында мүшелдік жастарында және қырық жасқа келгенше сегіз жыл сайын үннің бес рет өзгерісін туындататын жүк болатыны да хақ.
Қандай да бір аралық жаралыстық қуаттардың бәрі негізінде адам болмысы арқылы қосылумен, түрленумен сапалық, жарықтық, иістік, салқын, суықтық т.б. түрлі сипаттарға айналумен адамзаттың игілігіне айналуы да хақ. Сондықтан әлемнің барлық қозғалыс негізі де бір адамның бойына, тұлғасына сыйып кетеді десек қате емес. Адам баласы сондықтан «микро әлем», ал жалпы барлық бейнеленген тылсымдық қозғалыс негізі «Макро әлем» болып табылады. Енді жалпылық тұрғыда әрбір негізгі себептің мәніне сырттай сипаттама беріп кеттік, бұл тіршіліктік себептермен, себепшілерді енді тұтастай жүйелесек «Бір» мен «Жеті» санына сыйғызуға да болады. Құранның анасы «Фатиха» болып табылуы да осындай жағдайдан туындайды. Әлем философтарының барлық себеп пен себепшіні «этнос» ұғымына әкеліп тіреп, сол арқылы адамзаттың даму жолын, өркениетін түсіндіруге тырысқаны да бұл – атау сөз, әзірше философиялық білім тұрғысында «фатиха» ретінде қарастыра бермекпіз.
Сонымен бірге «этно ұлт» ұғымы қазақта «Халық» деп аталса, ал «этностық қауым» немесе «макро, мете этникалық этнос» деген «Ел» ұлттың елдігі болып және осындай замандардың келіп сырттан ақпараттық, көместік ақиретпен байланысты шабуыл болып ұлттардың «химиялық этосқа» (шайтан қолынан жүктелу), яғни дәстүрсіз жаңа қазақтың, масһабшыл діншілердің, ұлттық шовинистік топтардың пайда болуын атаған болса, онда оны қарапайым ғана тексіздер, отанын сатқандар деп атаған да түсінікті болар.
Сонымен әлем философтарының да мақсаты дін ғалымдармен ұштасып тек әлем философтарының бұл тұрғыда түсінгі өте биік, сондықтан тура жолды табатын; «пассионарийлер» яғни «супер этнос»-ты, тектіні қалыптастыру жолдарын қарастырған. Бұл тұрғыда «философиялық сөздіктің» және ғылыми әдебиетте «типология», яғни сөз ұғымдарын, атауларын нақтылау керектігін, сонымен бірге мұндай жағдай қазақ елінде ғана жасалғанын мақтанышпен жазған екен; «Егер біздің ғылыми әдебиетте типология жасалса, шетелдік әдебиетте –этникалық харакеттің дамуының кезеңдері қолға алынды. Егер бұл мәселені шешудегі біздің бүтіндей этникалық үдерісті ( рухани дамуды) жинақтайтын тұтастық ретінде сипатталса, ал шетелдік зерттеулершілер бұл тәсілді қосымша толықтыра отырып, біршама нақтылай түскендерінде..» (философия оқулығы 273-бет).
Бұл философ ағайындардың ашық өтірігіне не айтуға болады? Егер шын жүзінде осындай типологиялық біліміміз болғанда ел билеушілері азғындықпен өз ата дәстүріне қарсы заң шығарар ма еді? Және мұндай жағдайда, масһабтық мың жылғы білімді алғанымызды былай қойғанда, осы күнге дейін атау сөздің бәрі араптан тараған деген құдайға қарсылықты осындай ғылымдардың аузынан естуіміздің өзі «философиялық сөздіктің», яғни біздің атау сөздерді араптан алдық дегеннің өзіне олардың ұғымын қазақ тіл біліміндегі ерекшелігін, зайырын түсіндіретін қазақ елінде мұндай сөздіктің әлі кезге дейін мүлде болмағанын да білдірмей ме?
Пайғамбарымыздың, «… қандай нәрсенің де намаздың да ортасын ұстаңдар» деген ұғымды философтар да қайталап «орталық таксон» деген сөз ұғымын ендірген екен. Бұл тұрғыда да қазақта «Ілім мен білім ортасын ұстамасаң бүлін» деген философиялық нақты нақыл бар және оның сандық мәні де 13 болып құранға жүгінсек Лұқман-31 сүре насихаты пайда болады. Ал, Абай атамыз бұл тұрғыда 31-ші қара сөзінде есте сақтау қабілетімен байланысты насихат қалдырыпты. Олай болса нәсілдік «этностық» қабілетіміз, яғни «орталық таксонымыз» есте сақтаумен ең соңғы нәтижесі «тектіні», яғни «суперэтносты» қалыптастырумен тағы да қазақ жан ғылымына жүгінсек; «Төре» «Қожа» ұғымы шығады. Осы тұрғыда бұл тектіден тараған ағайындарымыз бен діншілер тарапынан бұл ұғымды нәсілдік белгіден ұлттық сипатқа дейін көтеріп, қазақ ұлтынан шығып қазаққа жатпайтын ұлтқа айналдырып, әлемдік философияға да құдайлық «Идеяға» қарсы болуға тағы да философ ағайындарымыз ғана кінәлі десек жалған емес.
Абай атамыз қожалық пен төреліктің сапасы «Лұқман», «Текті» болуды; «Естіген нәрсені ұмытпасқа төрт себеп бар: әуелі—көкірегі байлаулы (ұжданы) берік болмақ керек; екіншісі—сол нәрсені естігенде я көргенде ғибраттану керек (жындық қуаты таза болу), көңілденіп, тұшынып, ынтамен ұғу керек; үшіншісі—сол нәрсені ішіңнен бірнеше уақыт қайтара ойланып (жады-қандық, шайтандық, сезімдік қуат) көңілге бекіту керек; төртіншісі—ой кеселі нәрселерден қашық болу керек (жындық топтық қуаттар, шайтан қолы). Егер бір кез болып қалса, салынбау керек. Ой кеселдері: уайымсыз салғырттық, ойыншы-күлкішілдік, я бір қайғыға салыну, я бір нәрсеге құмарлық пайда болу секілді. Бұл төрт нәрсе-күллі ақыл мен ғылымды тоздыратын нәрселер.» (31-ші қара сөз). Жалпы адамзат түгіл хайуандар әлемінің де есінің негізгі «матрицасы» болатыны ғылымда дәлелденген еңбектер бар, бірақ бұл еңбек бүгінгі философ ағайындардың назарынан тыс қалғандықтан, психология білімі де дамымай қалғаны да сөзсіз. Адам есінің бес түрлі нәсілдік «матрицасы» болып, естіліктің негізі 4 жағдайдың міндетті болуын Абай атамыз өсиеттеп кетіпті.
Құран философиясына жүгінетін болсақ; Адамзаттың нәсілдік даму тұрғысында ең төменгі сатыға түскенде қияметтік мезгіл басталып, ессіз адамдар тобын «мастар», яғни жын-шайтанға айналғандар деп атаған. Аятта; «Ол күні, әр емізушінің емізгенін ұмытқанын (әйелзатының сүті жоғалу) және әрбір буаз жәндіктің (әйелдердің жәндік сипатқа түрленуі) іш тастағанын (аборт) көресің. Адамдарды мас түрде көресің. Негізінде олар мас емес. Бірақ Алланың азабы қатты.» (22-2)
Міне, бұл қазіргі қазақ елі мен бүкіл әлемнің мастарға айналып жын-ойнақтың алдыңғы орынға «жұлдыздыққа» айналғанын баяндап тұр. Ал негізнен мас болған біздің білімді қауым өкілдері бас-басына партия құрып, өздері қара нәсілмен жүктелгендіктен, қазіргі таңда қара нәсілдік білім де, әдет, салттары да қазақ елінің тұрақты мәдениетіне айналып алды. Оған дәлел дінімізден бастап қара нәсілдердің таңбасын (латын) алуды, ел биліктің жағасынан алып билікті тартып алу әдеті, «тегіңді қазақшалау керек» деп қара нәсілдік әдетпен әкесінің, атасының есімін атқа айналдырып тіркеп алу, ел биліктің діннен бөлекпіз деген заңдарынан бастап үлкендерімізбен бірге жастар жалаңаш-жалпы негірлер құсап, бір-бірімізден жиіркенуді, не болса соны азыққа айналдырып алу сияқты, барлық әлемдегі қара нәсілдік қылықтар қазақ елінен табылады. Яғни, бастарын әдейі ашып, шашын тықырлап алып, ал қыз-қатындарымыз шашты жайып, еркек киімін киіп қара нәсілмен жүктелуге ынтық болып алдық.
Сондықтан іші қара нәсілді (адам аласы ішінде) қандай да бір білімді әйел-еркекке жаулық тарту, бас киім кию деген мемлекетіміздің мәдениетінде қылмыс жасағандай үрке қарауды да әдетке айналдырдық. Дінші қауым да арғы беттегі қара нәсілді жүктеп алуға бесінші парыз қажылық деп, жас балаларды да азғырып жүктеп жатқанын былай қойғанда, құранға – құдайлық ілімге емес араптарға деген құштарлық сезімдерін қалыптастыруға деген ынтазарлықты ел басымыздың өзі қол қойып бекітіп берген. Енді оны бұзу, қайтып алу деген мүлде болмайды деген ұғым да қара нәсілдік.
Бес парыз дұрыс емес, масһаб – жол емес, ол тек сәжденің ғана мектебі деп түсіндіріп көріңіз, не болар екенсіз? Алматы теле арнасының керемет білімді басшыларына айтып көр, құранды мазаққа айналдырдыңдар деп. Дереу бір хадисті тауып алып өзіңді «күпірлік» қылдың деп шыға келсін. Ал, Абай атамыз аятты заманға қарай өзгеруін және ғылыммен тәпсірлеу күпірлік емес дегенін кімге айтпақсың, Абай танушыдан аяқ алып жүре алмайсың, бірақ «Абай кз» деген сайт ашып қойып Абайдың өзін мазақтап отырғанын білмейді өңкей білімді «қаралар».
Сондықтан аталарымыз бұндай сынақтың болатын; «Қара қытай қаптаса жағдайың қалай боларды», «Қара орысты көргенде, сары орысты әкем дерсің» деп астарлаған. Демек, қараға айналу ең оңай және әлемге ортақ сынақ. Бірақ ол қараны алмау керек деген емес. Сондықтан нәсілдерді қалай жүктелуді Шыңғысхан бабамыз қазақ ұлтын үш жүзге, яғни іштей «үш этностық қауымға» бөліп, қожа ұғымының үстіне төре деген басқарушы ұғымды ендірген екен. Яғни, адамзаттың төресі тектінің үлгісі Мұхаммед пайғамбарымыз болса, пайғамбарымыздан белгілі себеппен ұл бала төре туылмай, керісінше қыздары арқылы қожалар, яғни көгілдір нәсілді меңгерушілер тараған. Енді қазақ еліндегі қожа—төре нәсілдерді меңгеру, яғни естілікті меңгерудің философиялық ғылымына келсек …..
