Жаратушымызды тану арқылы адамзаттың белгілі бір өмір сүруге, бір-бір біріне, жалпы жаратылыстағы жанды , жансыз нәрселерге қарым қатынасы пайда болады. Біз барлық әлемді жаратушыны толықтай танып алуға пенделік ақылымыз, біліміз ешқашанда жете алмайды. Алланы тану дегеніміз бүкіл жаратылысты, оның ішкі, сыртқы қуаттар жүйесін өз ара қатынасын, белгілі бір тіршіліктік жағдайдағы пайда зиянын анықтай алуымызбен байланысты болмақ. Және барлық адамзаттың бір текті болып, білім жүзінде, дін құлшылығы арқылы Алламызды толық танитын дәрежеге жетіп, барлығымыз әулие- тұлға, кісіліктің, хакімдіктің дәрежесін меңгере алуымыз мүмкін емес. Сол сияқты біздерден бұрынғы замандарда өмір сүрген даналардың, әулиелердің меңгерген және кітап жүзінде қалдырған білімдері арқылы да; әулиелікте жетілген, тұлға болып кете алмаймыз, ол да мүмкін емес.

Бірақ, біздердің бүгінгі таңдағы меңгерген ақылымыз, бұрынғы замандағы даналардан білім тұрғысында өте жоғары тұрғанымен ал, ілім және Алламызды танумен, жаратылыстың түпкі сырларын көруде, анықтауда әлде қайда төмен тұрғанын да білген жөн. Сондықтан біз бұрынғы өткен даналардың меңгерген өмірлік тәжрибе, ғұмыр кітабының ақиреттік өмір сатыларынан өтіп шындыққа- аруаққа айналған кітаптарына жалғану арқылы ғана ақылымыздың ұзындығын, тағдырда, уақытта ұзақтығын, биіктігін, тереңдігін, кеңістігін қалыптастыра аламыз. Әлемдік жараталысты тану арқылы Алламызды танимыз, ал әлемнің күрделі құрлымын тану үшін, әуелі өзіміздің жаратылысымызды рухани қуаттарымыздың жүйесін, жанымызды, рұқтық сипаттарымызды тануымыз арқылы ғана мүмкін болады. Мұндай жағдайда біздің ақыл-ойымыз бір текті болып, танымдық тұрғыда адаспауы үшін, Алланың құдіретті қолы, шындықтың бір тұтастық яғни бүтіндігін, бірлігін меңгеру арқылы ғана мүмкін болады.

Әлемнің де адамзаттың да жаратылысы кісілік жарықтық тұрғыда «клетка» сияқты бірінен –бірі туындап, себептің заңдылыққа бағынады. Құранда ; «Әй адам баласы! Сендерді бір кісіден (Адамнан -жарық клеткадан, денеден) жаратқан және онан жұбайын (Хау ананы) жаратып, ол екеуінен көптеген ер, әйелді таратқан Раббыларыңнан қорқыңдар. Сол арқылы өз ара сұрасқан Алладан және туыстардан безуден сақатыңдар. Шәксіз Алла тағала сендерді бақылаушы..» (4-1) Олай болса, біздің адамдық болмысымыз кісілік болып; Алланың шындығы, хақиқатынан және кісіліктің жартысы әйелзатында, «кем-пірлік» болып бейнеленеді. «…Сол арқылы өз ара сұрасқан Алладан және туыстардан безуден сақатаныңдар…» Алла тағала, әлемнің ішіндегі Алланың ӨЗІ -жаны болып, жер бетіндегі барлық адамзат, өз ара туыс және біздірдің кісілігіміз ақиретпен, ата-бабаларымыздың кісілігімен жалғанып, солардың жарық нұрға айналған жұлдыз-есімдері-кісілігі арқылы сұралатымызды, қазақтағы; «Өлі риза болмай тірі байымас», «Раббымыз, өліге иман бер (кісілігін жарық қыл), тіріге берекет бер!» деп сыйынуымызды растап тұрғаны хақ.

Сонымен алдыңғы жазбадағы әулиеліктің дәрежелерін меңгермей, толық адам-кісі болуымыз және «Екі жарты бір бүтіндікте» болмай, кісілік-әулиелікте жетілу болуы мүмкін емес. Енді бүтіндіктің екі түрлі ұғымы бар. Бүтін-Алла тағала жалғыз, тұтас әлемдік жан, Алланың құдіретті қолы, періштелігі, заманы, тағдыры, тура жолы-ғылымы болмақ. Ал біздердің бүтіндігіміз, рұқтық тұрғыдағы; кісілік, әулиелік, жалғыздық Адамдық болмысымыз, Алла тағалаға ұқсастығымыз, періштелігіміз болып бейнеленеді. Сондықтан аятта; «Ол, көместі білді ме? Немесе Алладан уәде алды ма?(78) Әсте олай емес. Оның айтқанын жазамыз да оған азапты онан сайын артырамыз. (сынаймыз)(79) Сондай-ақ оның айтқанына (мал, бала-аруағына) біз ие боламыз да ол бізге жалғыз келеді.» (19-80) Біздің нәсілдік тұрғыдағы өлімнен кейінгі денеміз, кісілігіміз (кебенек киюміз),  тектік атымыз (жан, жынымыз) есімге-бір қуатқа айналып, Алланың көркем есімдері, жұлдыздары «Біздерге» қосыламыз. Ал жинаған малдық, аруақтық қуаттармыз әлемдік ортақ қуаттардың жүйесіне қосылады.

Ата бабаларымыздың, аналарымыздың барлығы бұл жалғанан әулиелік дәрежемен, кемпірлігі қалыптасып, жынсыз жетілген- кәміл мұсылман болып өмір сүре алған жоқ. Алла тағала тарапынан түскен талай сынақтардан әркім өз шамасына қарай өтіп, арттарында тазармаған малдық, жандық қуаттар мен жындық болмыстары қалғандары да жеткілікті. Көп жағдайда тағдыр кітабына жалғанған, бір тұтастықта аруақ болып аталатын ата-аналарымыздын, тылсымнан тірі екендіктерінен түске айналып, хабарлар мен ескертулер келіп, ұрпақтарының өзін тануда жәрдем болып, дүние тіршілігінде жақсы жетістіктерге жетіп жатқандар да баршылық. Бірақ олардың мұндлай өмуірдегі ұрпақтарының өзі, нәсілдік тұрғыда жандарын жетілдіріп, амантарын; «Әлимисақ уәдесін» орындап, түгелдей дерлік әулие аталғандар бар ма қазақ ұлтында? Егер елімздің 10-пайызы ғана осындай кісілердің басқаруында болса , біздер алтын ғасырға бағыт алған,  әлемге адамдықтың, діннің үлгісін көрсететін, ең бай бейбіт  елге айналар едік.

Әрине мұндай жағдайда адамзаттың білімінің ақылмен басқарылудан шығып,түнек күшінің, қарсылық қуаттардың ықпалына түсу мүмкіндігі де арта беретінін білген жөн. Сондықтан бізіге дейінгі, осы замандағы пайда болған білім, ілімдердің бәріде шын болып саналады. Бірақ олардың қаншалықты шындыққа жататынын, хақиқатпен сәйкестігін анықтау үшін; көркем сөз ғылымы, философиялық ойшылдық тұрғысында сын болуы шарт. Өзін танығысы келген, жындылығын меңгеріп рұқын, малын тазартқысы келген адам баласы сыналудан ешқашан қашпайды. Сыналу арқылы ғана, өзінің шындықтың жолына түсуге, жаратушысын тануға, көкке (көк тәңірісі жолдарына) жол ашылуына себеп болатын ұғына біледі. Сыналудан қортынды шығара да біледі. Ал жындылыққа түсіп, ақыллы белгілі біл, қаракетпен, сезімдік ақылға ғана негізделіп, нәсілдік тегі ұлттық сипатқа қосылмағанда, онда керісінше сынды жек көріп, қанша сынды естігенмен өзімдікі ғана мақұл деген жетесіздікпен тіршілік етеді. Ал мұндай пенделердің құдайлық сынақтың хақиқатын, белгілерін түсігніп, аянын жорып, өз бетімен әрекет етуі де мүмкін емес.

Осындай жағдайда; шщындықты мойндаудан, құдайлық түсіп жатқан хақиқаттың ашық белгілеріне  ашық қарсы болған, біздің ел билігіміз ешқандай сынды қабылдамайды және оған тыйым салып, ал құдайдан келген хабарларды халықты қорқыту деп заңмен қудалап, әлемдік жындылар салтын, арсыздықтарды дәстүр деп атауға, елді мәжбүрлеп және дін тұрғысында тек қана масһабтық ілім- құдайлық шындық деп мойындауға, оны сынауға да мүлде тиым салып жатқандары да жалған емес. Сондықтан, хақиқатқа, парасатылыққа жалғанатын сана түгіл, ақылдың даналығынан бас тартқан, ел билеушілері мен жетесіздікке түскен ислам ғалымдары мен, масһабшылардың бүгінгі таңда «экстремизмдік» -бүлікшілдікке бастау болып, құранды теріске алып, Алланың бірлік жүйесіне ашық қарсы болып жатқанын және өзінің нәсілінің өзге қауымнан, өткен замандағы ұлттармен, ұлыстардан мүмкін християн, тәурат немесе өзге дінді ұстанушылардан болғанынғ, яғни «реинкорнация» -өмірге қайта келу заңдылығын жалғанға шығарып, Аллаға ортақ қосып жүргендерін де білмейді.

Аятта; «Және Ол, сендерді бір-ақ кісіден жаратқан. Сендерге (нәсілдік тұрғыда; атаның белінде, ананың жатырында немесе жердің үстінде, топырақта, астында) уақытша тұрақ әрі орын бар. Расында ұғатын қауымға аяттарымызды ашықтан-ашық баян еттік.» (6-98) Демек біздің кісілігіміз нәсілдік қуат болып, оның қайдан, қай қаукымнан келгенін, біздің қылығымыздың, мінезіміздің төркінін, тегін біз ақылмен болжап біле алмаймыз. Сондықтан да; «Адамның баласы досың, атаның баласы қас жауың» деген даналарымыз. Ал енді әлемдік тұрғыдағы ақылдың, бір естіліктің қуатымен, діннің бірлігімен адамдық қауымдастықта болу түгіл, бір қазақ ұлтының өзі түрлі жындылық топтарға бөлініп, жеке-жеке аталардың ұрпағы немесе қожалық араптан, даналық төре деген бөлек ұлттан деп, жүзге, руға бөлініп; Адам баласы болудан бас тартқасын  не сұрау бар? Дінде бір әулиенің ғана соңынан еріп, масһабшы, ханфит, салафит, тарихатшы т,б болып алса, онда исламның бірлігіне; «Бір Аллаға» құлшылық қыламыз дегендері мүлде жалған. Ондай жағдайда масһабқа, тарихатқа, топтарға бөлінбек түгіл барлық діндерді исламның ақ туының астына біріктіре алатын адамдық-әулиелік, кісіліктің, ақылдың ғылымын, хақиқатқа есік ашатын нұрландырушы кітабын меңгерулері керек. Енді қазақ елінде ел билеушілердің діннен мүлде бас тартып және әлемдік тұрғыдағы арсыздық салттарды дәстүрге айналдырмақ болып, халықты еркісіз заңмен мәжбүрлеп, надан бүлікшіл масһабшы діншілерді  және әулиелік түгіл, мұсылмандығы да жетілмеген, білімді пенделерді халыққа ақыл айтуға, жоғарғы лауазымды қызметтерге тағайындап, дүние тұрғысында қазақ елі бірлік татулық туыстықта өмір сүріп жатырмыз деп мақтанудан неге шаршамайды, кісілігі оянып жалықпайды, деп сұраңыз.

Неге десеңіз, олар бұл өмірге сол өздері құмар, құштар болып жүрген ұлттардың бұрынғы заман өткен кісілік нәсілдерінен пайда болып, сол елдің аруақтарына тағдырына жалғануға құштарлықтан, жындылықтан пайда болып жатқаны хақиқат. Мұндай пенделер шала қазақ, шала мұсылман және ұлтымыздың сөз байлығын, астарлы сөздер ұғымын меңгере алмай және атау сөздердің сандық, үндік қуаттарын терістеуге, жаңадан сөз ұғымдарын «жаргондарды» пайдалауға, немесе өзге ұлттың (араптың, европа елінің) сөз атауларын сол қалпында алып, ақылмен ұғымсыз сөз тіркестерін қалыптастыруға құштар болып келеді. Әкеңнің, аитаңның есімге айеналған аттарын қайцта ат қлып жындық тұрғыдағыв атыңмен бірге атасаң текті қазақ боласың, «Ов», «Ева» деген орыстыкі, таңбада ұлтық сипат болады, деген де адамдықтан мүлде жат тажалдықтың, ібіліс ұрпақтарның ғана әркеті екені де хақ. Сондықтан қазақтың мирасы болған ең бай сөз ғылымы мен, жан ғылымының сырларын, даналарының нақылдарын ұғынуға, түсінуге ішкі дүниесімен қабылдауға нәсілдік қарсылықтары, жүректегі қарсылық құрандары  мүлде қайшылықта болады. Ал мұндай пенделерге аруақ арқылы құдайдан хабар келді, мұндай әрекеттен тиым салды деп ұғындыру да мүмкін емес.  Олардың тәңірлері өздерінің білімдермен, жорыған ойлары ғана. Бұл жалған тәңірлерге шоқынған, нәсілдермен келген мінез, қылық деп түсінген жөн.

Құраннан ашық дәлел берсек; «Раббың бай әрі мәрхамет иесі. Қаласа сендерді кетіреді де, сендерді басқа қауымның ұрпағынан жаратқандай сендерден кейін қалғанын орындарыңа келтіреді.(133) Күдіксіз сендерге етілген уәде (қиямет мезгілі) әлбетте келеді. Сендер тоса алмайсыңдар.» (6-134) Біздердің тәндік-малдық және қандық сипатымыз қазақтың тегінен, ата –анамыздан болғанымен ал, әжелеріміз ; «Өзін туғанмен мінезін туғаным жоқ» дегендей нәсілдік, жандық болмысымыз міндетті түрде өзге қауымнан келеді. Сондықтан қазіргі сырты қазақ, мінез, қылық тұрғысында өзге ұлттың салтын қайталап, білімдерін тез меңгеріп жүргендер, іші басқа ұлттан екенін аңғара алмайды да, қазақтың дәстүрінен бас тартып, түбінде мүлде басқа ұлт болып қайта жер басатындарын да білмейді. Сондықтан да; «Қара орысты көргенде, сары орысты әкем дересің» деп астарлаған аталарымыз.

Бүгінгі қазақ дәстүріне қайшы әрекеттермен, ашық қарсылық жасап жүргендер негізінде қара нәсілді немесе мұсылмандыққа ашық қарсы болған жер бетінен жоғалған ұлттардың нәсілдік ұрықтарынан жаралғандар. Орысқа ашық қарсылық жасап, қазақты кек алуға шақырып, бүлікшілікті тұтатпақшы болып жүргендер жоңғарлық, қалмақтық немесе қара орыстық нәсілдер, қара жындармен жүктелгендер болады. Сондықтан ондай топтықтарға қазақтың астарлы сөздерін, нақылдарын діннің бірлігін, исламның парыздарын айтып насихатаудың да пайдасы жоқ. Қайдан келгендерін, кісіліктерін де өздері аңғаруға ақылдары жетпейді. Аятта; «Әлде кімге өмір берсек, жаратылыста (нәсілдік тұрғыда, өмір беріп) оны қайта бастырамыз . Олар түсінбей ме?» (36-68) Әрине  мұны бүгінгі қазақ білімділері түсінбейді. Себебі барлық дін білімдері шын болып, арасына ібілістің ұрпақтарның пәтуалары араласып, енді «реинкорнация» яғни «Сендер бір жағдайдан келесі жағдайға өтесіңдер» деген Раббымыздың ашық үкімі де, құдіреттің қолы себепші аруақты да мойындамауға шақырғандар, ел басшымыздың ең жақын көмекші уәзірлері болып табылатыны да сөзсіз.

Сонда да болса, қазақ елінде адамдықты жақтайтын, жасынан көкжиекті көріп өскен, жаны қуатты, білуге құштар, аз ғана жетелі отандастар үшін бабаларымыздан қалған «екі туып, бір қалған» туысқандықтың, атаның емес Адамның ұлы болуға, елдің ұйықтап жатқан рұқын оятуға сапқа тұрар, деген үмітіпен сынымызды да жаза бергеніміз артық болмас.  Қазіргі таңда руға, түрлі партияларға бөлініп, «революция жасауға» құштар дінсіз қара орыстар мен ағылшын, ескі латын, европалық елдердің қауымдарынан және араптың ескі жұртынан келген нәсілдердің дінші, ғалым, ел билеуші болып жүргендері жеткілікті. Сондықтан олардың біреулері европалық, сингапурлық, малайзалық елдерге ұқсап бағуға тырысса, ал кебіреулері білім тұрғысында өздерін әулие қылып; «Адамның баласы болмайық, атаның баласы болайық» деп қойындарында тастары жүріп, бір ұлтты бірі –біріне немесе көрші туысқан орыс ұлтына айдап салып жүргендері де, жындылықтың бір сипаттары болады. Біздің әкеміз арап, қазақтан жоғарымыз, қожамыз немесе қазақтан бөлек ұлттың өкілі төреміз деп мақтаның буына пісіп жүргендерде, ата-бабаларының тектілік, әулиелегін жамылып, өздерінің келген нәсіліне, тозақтық қауымына қайта оралудың қамын жасап, бұл қияметтік заманда тілектері қабыл болып, енді 50-жылда бұндай ата жолынан, қазақ тегінен бас тартқандардың мүлде жоғалатындары да хақ. Ал масһабшылардың тек қана арапқа ұқсап, бес парызбен, қажылықпен  тура жолда болудың жағдайын насихаттап жүргендердің көбі нәсілдері араптық екендері хақ.

Сонымен; дін ғалымдары, теолог, философ, психологтардың көбі еврей немесе арап, латын елдерінің нәсілінен жаралып, қазақтың дәстүрінен ашық бас тартпағанымен, жартылай ұстанып, арсыздығын қосып бұрмалап, қалайда ар білімін жойуға тырысып жатқандарды аңғарсаңыз; жалаңабас үлкен жастағы еркектермен, көтін ашып, шашын жайып, шайтаннан болған жынға айналған білімді қатын, қыздардың марапаталып, жоғарғы лауазымды ақыл берушілерге айналып жатқанынан –ақ көруге болады. Енді ел басымыздың жындық сипатын «Аузы қан Арыстан» және белгісі жебе болып, нәсілі ежелгі арғы бетегі білімде озық болған, пірғауындық топтардан болып, (египетегі адам басты арыстан бейнесі) рұқы қазақ дәстүрін толық меңгермей, жаны тазара алмағандықтан, түнек күштернің ықпалынан шыға алмай, қарағайдан биік нәрсені аңғара алмайтын, сезімнің аңғарымпаздығы жоқтығынан, осындай адамдықтан, әулиелікті меңгеруден қашатын, түрлі  жындық топтардың; түлкі, қара қасқыр, құзғын қарғалардың…т,б (алда жеке тоқталамыз) ел билікте, ақпарат орындарында отруына және жасы ер жасына келіп, естілігі қалыптаспағандардың  әулие-кісі болып саналуына жол беріп қойуына себеп болғаны да хақ. Және өзін тану тұрғысында, сынды қабылдаудан бас тартумен, қалайда, жындылық тұрғысында мұны дәлдемек болып жанталасып, түрлі орындалмайтын, рухани тұрғыда нәтижесіз заңдармен бүркемелеп жатқанына да куә болып, құдайдың жауабын, қалай сынақ салдарын, артын тосып жүрген естілер де жеткілікті халқымызда.

Мұндай жағдайда өзіміздің өмір сүрген заманымыздағы ақылдың ең жоғарғы дәрежесін, ілім, білім қуаттарын меңгере алған тұлғалар, кісілігі жетілген әулиелік сатыларға көтерілген, саналық қуаттары жетілген, әлемдік қуаттар жүйесіне қосылып, құдайдан уахи ала білген, Мұхаммед пайғамбарымыздың елшілік істеріне жалғана алған қожалығы қалыптасқан, ғылымда озық шығармашылық қабілетімен танылған, бір есті ар білімін, ар сауытын қалыптастыра алған, өз ұлтымыздың өкілдері болып; біздер сол тұлғаларға соңынан еріп, құлшылықта еліктеп, өзімізді, еркімізді танып, Алланың жібіне жалғанумен ғана ақыл-ойда ерікті, Алланың сүйікті құлы болып, ұлттық тегімізді сақтап, мәңгілік ел болып қалыптаса аламыз. Тек арамызда сөздің кісілігін, киесін мазаққа айналдырып жүрген; «Орыс құл» деп, демек өзім құл болудан бас тартқан кәпірмін, немесе «құлдық сана», «ұжымдық сана», «мемлекетік сана» деп, киелі сөз ұғымын бұрмалап, өздері сөз майданына түсіп, сыналудан қашып; көркем сөзді меңгерген адам, кісі болуды жек көрнішті қылып, құдайдың түсірген атау сөздерін теріске алатын, кітап арқалаған есектер бұл пәтуамызға, аталар аманатына қарсы болары да хақ.

Дін ғылымы, құлшылығы болсын, адамзаттың білімде, дүние тұрмыстық өркениеттегі қандайда бір салаларында қызметте, немесе өнерде болсын, ақылдың сапасын қуатын артыруға, жетілдіруге ғана бағыталуы керек. Ал ақыл жартаушымыздың ғылымынан қуат алу арқылы ғана өркендей алады және замандық білімдерді ақ қарасын, пайда зиянын анықтап қызметке жарата алады. Олай болса, құлдық сана-әулиелік ақылды меңгеруге, жаратушыға ғана құл болып, хақиқатына жалғанып, таза ақылдан қуат алып, шыннан шындықты тауып, Адам болып аталатымызды да ұмытпаған жөн. Егер білім ақылдан озып, ал ақылдың өркениетін бағзы замандағы салттарға сай ғана меңгеретін болсақ, онда адамзаттың керісінше азғындыққа, зұлымдыққа бүліншілікке түсуін былай қойғанда, бізге беймәлім және біздер өмірден өткенен кейін ғана қалдырған ұрпақтарымыздан белгілі болатын; жандық, рухтық, жыныстық көбею қуаттарымыз әлсіреп, қарсылық түнек күштердің ықпалына оңай көне салатын, мәңгүтік, топастықпен тек қана дүние тіршілігімен ішіп-жемге ғана негізделген, білімділік, ілімді-біліктілік көз қараста түрлі топтарға жіктеліп, өмір кешетін, алты жанын жоғалтып, алтауы араз, төрт ақылы жеке –жеке әрекет ететін, естіліктен жұрдай, малдық жануарлық тұрғыда семіздіктен арыла алмайтын, адамзатық тобырларына айналып төмендеумен жануарлық, жәндіктік сипатқа айнала бастайды. …(жалғасы бар. Қараша 2015 жыл)