Әр нәрсенің бір ұқсасы бар,

Шөптен сезім өсіп жанға айналар.

Төмені — жәндік, ортасы — хайуан болып,

Адам жаны құстай таза пәк болар.

Нәзіктер неге болар гүлге құмар,

Гүл сыйлауға нәзіктерге болып құштар.

Пайғамбардан өсиет және үлгі қалған,

Тақуа әйел басының иісі жұпар болар.

Нәзіктің қаны таза, еті гүл жұпар,

Иісіне текті әйелдің ерлер құмар.

Жұпар иісті әйелді танитындар,

Құлшылығы түгел болған тақуалар.

Қырық ошақ әуреттерін таза ұстаған,

Басын жауып, етегін жел де ашпаған.

Нәзіктердің беттерінде қызыл нұры болар,

Терісі ұннан майда ұлпа жұмсақ болар.

Енді бар ма нәзіктерде гүлдік қалып,

Иісі шығар арсыздықтан қолқаны қауып.

Шалбарланған дегенше хайуан арам,

Шаш жайып масқа айналған құдай атып.

Қиямет мезгілі бұл жәндік болған,

Жәндіктей тұзы еріп май сасыған.

Қысқарып жасы тез қартайған жыныстары,

Қырқында ба рма әйел бала туған.

Қолының арасынан аяқтың жаласы бар,

Жер жатыры тарылған құнарсыздар.

Балтырынан бал емес сүтінде уы болып,

Қандай ұрпақ дені сау текті болар.

Көше толы байқашы улы жыландар,

Тік қарап көзіңе, тілінде улары бар.

Абай бол қандарында ділдері жоқ,

Төсекпен ерге иттік ауру жұғар.

Атаң қазақ гүлді жерге мал жаймаған,

Гүлді жұлған арсыздық деп ойлаған.

Қызды гүлдей баптап жайылым өріс қылып,

Мың жылдық туыстыққа қыз-гүл сыйлаған.

(ақпан 2014 жыл)

**** ****