Еркек көктен түскен жоқ,
Ол ананың баласы.
Әйел жерден шыққан жоқ,
Ол да Адамның баласы.
Қатын болып аталу,
Аналық ұлық қасиет,
Құраның бір парасы.
Тербетер тұран бесігін,
Сақтайтын ана есімін,
Тек әйелдің данасы.
Жол сұрама ашқаннан,
Еркек болып етегін.
Көрсетіп сызық көтеннің,
Жапаңдар еркек затына,
Жыныстың жаласын.
Құранан ол басқа ма,
Еркектің ол асы?
Ғұрпы болған атаңның
Насихатын ғылымнан
Қалдырған Абай данасы.
Еркектің басы Құдайдан,
Еркектен қисық қабырға,
Басы әйелдің жаралған.
Сондықтан әйел затының,
Ұқсамақ болмысы еркекке,
Арманы әрбір қатынның.
Ал ұқсадың еркеке
Миларың солды азғындап,
Мастық кіріп ойыңа,
Айналған нәпсі ермекке
Кәпір жын енді бойыңа!
Ұқсадым жынға қара деп,
Төсіңді ашып қада деп,
Көзіңнің арам шаласын.
Азып тәнің, ашып ми,
Құдайдың алдың наласын.
Туғанмен асыл Адамның,
Аталып Адам баласы.
Жүктеліп жынның қарасын,
Шайтаннан аумай барасың.
Ұрғашы ғана атың бар,
Артың еркек, алдың жын.
Пұлың болса сатып ал.
Қылығың осы айтып тұр,
Ерінбесең маған мін.
Болғанмен асыл парасы,
Ұятсыз, арсыз салтыңмен,
Қайқайған қайық артыңмен
Болмақсың кімнің анасы?
Әуретті жерді ен деген,
Сұқпен, иістен қорғаумен
Бақшасын өсіріп егінің
Ерге некемен бер деген.
Енді кімнің шикі нанысың,
Қай еркектің ұят, арысың?
Жинап алып сұқтарды
Қайтарып жатқан иленбей
Немесе шыққан құсықтай,
Төгілген сыртқа қамырсың.
Ұлтыңның болған намысын,
Шашып жүрген көшеге
Несібе жыныс тарысын,
Бәтшағар қатын қарысың!
Ақ сүтін еміп анаңның,
Сақтамай қанда адалмен.
Аздырған ұлтың жан-ділін
Тақымың толды араммен.
Қатын боп бала туғанмен,
Анасы болдың сен кімнің?
Кедейден туар жарғақбас,
Жалқаудан туар мал бақпас,
Қасқадан құла туатын,
Арсыз, ұятсыз қатынан
Тарихтың бар тағлымы,
Мүңгүтер шығар қуатын.
Тартып қаны затына,
Ұятсыз, арсыз салтына
Ұқсамайтын қазақ атына.
Елу жылда ел жаңа,
Тартқан текті затына
Нәсілдер келер басқаша.
Бүгінгі арсыз ұрпақтың,
Тарамай тұқым артына,
Дүние байлық жиғаның
Айналар боқтың татына.
Еркек көктен түскен жоқ,
Әйелде жерден шықан жоқ.
Аталып қатын қазақта,
Бүгінде бала туған көп.
Өскенмен қазақ саны көп,
Ар білімін меңгерген
Намысым ұлттың туы деп
Ананың тілін меңгерген,
Ғұрыпым, дәстүр жөн деген
Тектілерден, тексіз көп.
Дін жолын алып қызылбас,
Намазхандық болып салт,
Жастар шықты өңкей мас.
Ел билеген жақсылар,
Өздерін атап бөлек деп
Заң шығарған зұлымдық
Кім құдайға мұндай қас болар?
Ханфи масһаб тура деп,
Ата дінін соттап тиым қып.
Шақырып құдай лағнетін,
Тілеп алдық азап бейнетін.
Тоқтат деп арсыз салтыңды,
Көрсеткенмен білім хикметін.
Қатыны азды елімінің,
Ақылды білімді жақсының
Арсыздыққа өліп еті көзінің,
Нәсілі азып белінің,
Жоғалды қуаты сөзінің.
Түрілген етек, жалаңаш,
Кепкен мидан жалаңбас,
Тазармай сана аралас
Қатынынан алып жаласын.
Төсекпен еніп арам ас,
Жалғанбай рухы жеріне,
Берілген кітап тегіне.
Жазылған бойдың еркіне,
Киесі қонған бөркіне,
Қайда енді есті, патша бас?
Салтын алып жат жұрттың,
Дүниелік қызық қарбалас.
Қасқабас өңкей жалаңбас,
Құлақ салмай Құдай сөзіне,
Бастап халықты барасың,
Қазақты тозақ төріне!
�нм�i �P�h��аң толып қалта,
Орындалмай амалдары, болған қапа.
Азып халқы, басшыларда көрді жапа.
Жаратқан да ескертусіз бермес үкім
Шешімін бұл құпияның тапқан бекем,
Мөр ашып жүректердің, шәкірт ерткен
Ол елде бір жас жігіт болған екен.
Халықты зияраттатып, тонады деп,
Жақсылар жиналып, кеңес құрып,
Айда деп итжекенге қылған үкім.
Қудалаумен мемлекеттің ояз бегі,
Қайғы жеп ажал оғын құшқан екен.
Артынан оның ерген шәкірттердің,
Кітабы, көрінген мөр хикметтердің,
Сақталып қолдарында қалған екен.
Жол тапай мұндай қыстау қияметтен,
Еске алып ескі дінін, ғұрып,салтын,
Көрсетші деп аруағына ақиреттен.
Патшаның Құдай тілегін қабыл еткен.
Жарық болып, жүрекке иман еніп,
Көрсетіпті хикметіммен аян беріп.
Аруақтың естіп, көріп хақиқатын,
Кітабын сол жігітің алған екен.
Құдайым жанға берсе иман салып,
Кәпір ғана амал қылмас, тоқтап қалыс!
Оянып патша ұйқысынан, қалам алып,
Жарлығын мынандай деп жазған екен;
Депті сөзім, халқыма да болсын жарлық,
Ғасырлар қан мен термен қорғап өткен,
Аманаты бабалар, әдет-ғұрып Құдай ісі,
Шежіреміз, дініміз тасқада жазып кеткен.
Ұмытпай ата дәстүр, салты қолға алайық!
Ақымақтық болған екен, салық салып,
Қудалап ата дәстүр беріп жарлық.
Құдайға жалбарынып жар салайық,
Себепсіз Құдай өзін жаратпапты,
Табынып, аруағын ата-ана еске алайық.
Шалынсын, барлық жерде құрбандықтар,
Садақамен арам дүниемізден тазарайық.
Осылай Алла жолында соғыс ашып,
Күнәні қанмен жуып, рухани жаңарайық.
Ашылып ордасы аруақтың әрбір үйде,
Қамшымен тазартпасақ болмас мүлде.
Оқылсын еш шектеусіз құран хатым,
Зияратап жас та кәрі әулиелер алсын атын.
Ясауи баба жолын әлемге үлгі танытайық,
Қазақ боп, Құдайымызға жалбарынайық!
Халықтың берген, жиған садақасын,
Кімге берсе халықтың еркі емес пе?
Қызғанып қызыл итке жем болғанша,
Заң шығарып қудалауды доғарайық!
Қудалап, ақсақалын, дәстүр салтын
Кітап жазған ғалымдарды жазалайық!
Жастарға ақылы толмай дінді білген,
Жарлықты және жазды шегін білген.
Сайла деп үлкендерден көпті көрген,
Ауыстырып имандарды елге күлген.
Құдайдан сұрай білген, кітап көрген
Дін басына абыздығы болсын лайық!
Ұран сап, тізгінді де қолға алайық!
Жастарға мүшелге толып, еңбек қатпай,
Ана тілден басқасын үйретуді доғарайық!
Ғалымдар Құдай өзінен сұрап білмей,
Таңбаны өзгерткеніміз, болмас лайық!
Арсыздық, жалаңаштық, жындылықты,
Заңменен тиым салып жазалайық!
Салтымыз шариғатпен, ата заң да,
Дәстүрмен, жеті жарғы болсын лайық!
Атанып әділ патша, көп толғаныпты,
Құранды қазақша тоқысын деп ел билігі,
Мемлекет дінмен бір деп, қолға алыпты.
Жазылған ата заңды қайта қарап,
Жер ана меншігі деп ел жұртымының,
Осылай жарлықтарын көп жазыпты.
Орындатып ояздарға көп жарлықты,
Ат қалып, артында кемеңгер әділ патша
Құдайда қайтып алып, үкім лағнетін,
Қайтадан тыныштық заман болған екен.
Аруақпен жалғап өткен ақиретін,
Тұранның ортасында қылған мекен.
Ол елде қой үстінде бозторғайлар
Ән салып жұмыртқалап жатқан екен.
Осылай бабалардың дәстүрі ізіменен,
Болашаққа қарай сапар шегуменен,
Насихат тарих өткен баяндадым.
Астарлап Абай-Шәкәрім сөзіменен,
Жалған емес, естіген көзім көрген.
Үлгісі тарих шежіре болсын дедім,
Жетесіне жетпей жатқан ел биліктің,
Санасына сөзі Құдай қонсын дедім!
