Ажалға пенде өзі себеп берген

Бөлім: Ата дәстүр өлеңдері №8 236

Етек -сана ақылға тек өсірген,

Етекті ана табаны жерге тиген.

Етегін жел ашпаған қазақ қызы,

Қазақтың тегін сақтап, көбейттірген.

Тозақтық қыздарың секектеген,

Қалмаған ұятты орын көрсетпеген.

Табанын жатыр жерден ажыратып,

Ауын ашып сұқталып жын жүктелген.

Сорың ғой бұл қыз бой жетпеген,

Кімге келін болады себеппенен.

Жарықтан кимі жоқ бала туар,

Қазақтың тұқымына у сепкеннен!

Қанында шайтандарын көбейтіген,

Ақ уызы ерге берер кеселденген.

Қазақтың ерлерінде санасыздық,

Қара қатын жұқтырар төсекпенен.

Арты шаян у жинап ерітпеген,

Тұзы ауыр қыз, қатында тек өлтірген.

Артағы майға көңілі кетіп қалып,

Жаны жоғалса елдігің өлет деген.

Жолдауын ел биліктің ел естіген,

Жасанды ұғым сөздермен өрнектеген.

Мәңгілік ел, нұрлы жол, жүз қадаммен,

Ұлт жобасы тозаққа енед деген.

Санасызда сөз атасы өлед деген,

Жастарға үш тіл білу керек деген.

Абайдай даналарын мазақ қылып,

Ғылымды дүние ісімен өлшеттірген.

Құдайдың лағнетіне себеп келген,

Жер мен тіл, дініңді меңгертпеген.

Қазақтың асылдары ажал құшар,

Туың қазақ көп ұзамай түсед деген.

Ел басшы аз ғана ғұмыр сүред деген,

Екі күнін қазақтың түзетпесең.

Жарлығы екі айтпайтын бұл құдайдың,

Хабарын аруақтар беріп өзгертпеген!

(Қыркүйек айы 2016 жыл)

****   ****

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *