Болмаса ауру тәніңде,

Көрмессің азап өмірде.

Сау басқа тілеп сақина,

Алмайтын аз бүгінде.

Ақылың істен көрінер,

Ақылмен пенде киінер.

Тәнді сақтау ақылдан,

Киіммен зейнет өндірер.

Зейнетсіз иман келмейді,

Ғылымнан дәні өнбейді.

Жеті өріс қалың болмаса,

Бақшалар жеміс бермейді.

Ауруды тілеп алмаған,

Сау адамдар аз қалған.

Бұлда бір нәсіл белгісі,

Тегі ұлттың азғаннан.

Сырты бүтін іші сау,

Болмағанда күнде дау.

Тояттығы қалмаған,

Нәсіліне тектің болып жау.

Терісі қалың айуандай,

Тоң мойынды жуандай.

Құдығынан су ішіп,

Түкірген көп байқамай.

Тек ағашын суғармай,

Шариғатпен жол таппай.

Жат қылыққа елтіген,

Аталы сөзді ұға алмай.

Нашар нәсіл әдетін,

Парасын жалғап өзгенің.

Ар-намысын жоғалтқан,

Талапқа тақпай жүгенін.

Құдайдың сөзін елемей,

Дәстүрін ата меңгермей.

Өзіне өлшеп киінген,

Нәсілмен елдің төмендей.

Жынды, жынсыз білінген,

Бойымен жеті өріспен.

Ардан сауыт болмаса,

Шайтаннан жын өсірген.

Сенімің сыртқы бойыңда,

Иманың қуат жаныңа.

Қарадан шапан жамылсаң,

Жындылық қостың ойыңа.

Қылығы нәсіл жынменен,

Сенім қылар біліммен.

Ой өсірмей бой түзеп,

Жүректен иман өлтірген.

Қылық пен түрлі әдетің,

Бірі жын, пері себептің.

Әдебі жаман ауылмен,

Өлтірме ұятын әйелдің.

Соқыр, саңырау жалаңаш,

Нәсілі төмен аралас.

Тегін ұлттың аздырған,

Зейнетін бойға алдырмас.

Түрің қазақ, ішің жат,

Атадан алмай аманат.

Күнің ертең не болар,

Жатқа жаның жалғанбақ?

Келмейді кебін кигенмен,

Тірісінде жалаң жүргеннен.

Кебенек жарық, зейнетті,

Ақ нәсіл-номад меңгерген.

Кебенекте жоқ кертісі,

Арымен ұлттың тек ісі.

Құдайсыз қурай сындырмас,

Нәсілің номад белгісі!

Ардан сауыт киінген,

Ана тілі, сөзі ділімен.

Сөз түзеудің өнерін,

Тек сақтаған нәсілмен.

Бірің орыс, арап боп,

Жәндіктенген нәзік көп.

Әлде негір ұлтына,

Келесің қайта пенде боп.

Жақсы көрсең қай ұлтты,

Қайталап нәсіл қылықты.

Қайта оралар күнің бар,

Сол ұлтқа жалғап әдетті.

Мақтан, десін, дабыра,

Мәз болып ұрпақ санына.

Тағдырларын тауысып,

Жеп жатсың өзің доңызша.

(Наурыз 2019 жыл)

*****   *****