Ақ сарбас, Ақ сарбас,

Жақсылық болсын тоқталмас.

Бақ құсы қоны қазаққа,

Күш-қуат бітті қанатқа.

Шуақ нұр таң атқанда,

Аруақ үнін қатқанда.

Тылсымнан есік ашқанда,

Бөрікті атқын аспанға.

Ғасыр мен ғасыр алмасып,

Өткенге бүгін жалғасып.

«Аллаға» жүзін бұрады,

Заманың жаңа бұлағы.

Ой-сана жетер кез келер,

Оны да ұрпақ көз көрере,

Ашылған бұлақ елемде,

Айналар әлі теңізге.

Тіршілік кілтін адамзат,

Ұстайық біз де бағалап.

Болашақ шуақ нұры ғып,

Қазаққа түске сыр құлып.

Сүйіші жолы-жақсылық,

Алланың жолы-ақтылық.

Қазақтың «қонған бағына»,

Түсінбес пенде жүр күліп.

Заманның жаңа жол-бұл,

Шындықта жеңер, күні бір.

Қазақ-болар жол басы,

Адамзат-тірік айнасы.

Сүйінші-алар сыбағам,

Дәстүрлі ата ұнаған.

Биікте тұрара ұрпақтар,

Іңгәлап бүгінжылаған.

(Тарыбаев Қыдырәлі Момбай ұлы)

(13 қаңтар. 2001 жыл)

Қазаққа да күн туар

Сын сағаты бір соғылар.

Кешегі жатқан іңгәлап,

Болары хақ азамат.

Діншінің масһаб айласын,

Болмаған халыққа пайдасын.

Құранды оқып жақсылыр,

Құдайға өзін тапсырар.

Дәстүрдің дін екенін,

Жының да жүрген мекенін.

Философ болған ағалар,

Түсініп рухы ағарар.

Дінші менен күншілдер

Раббысын біліп тілдесер

Түс көріп, ала жіп есер

Күнәсін біліп, күй кешер.

Күліп жүрген діншілер,

Көзінен түсіп бөрені

Жазғыштар мен тілшілер

Аруағына шын сенер,

Ажыратар белгі қуатын

Күнде туып келеді.

Сенім менен иманың.

Айырмасы болатын

Бес  парызға иланып,

Болмайтынын мүміндік

Құраның көріп кітабын,

Ілменен білім арасын

Ортасын біліп табатын

Ақылын аруақ алатын

Болады қазақ халқынан.

Аруағын ардақтар,

Ата дінін саламақтап

Сөзге құлақ салатын.

Батасын  әулие қадірін,

Атасы аманат әмірін,

Анасының  уәде қадірін

Білетін жастар шығады.

Дін білімін жетілген

Мағрипатпен бекіген.

Масһабтық білім ескірген

Білетін хазірет шығады.

Құдайынан қорқатын,

Ел билеген басшылар

Дәстүр дініміз тұтастық

Болады күн заң шығар.