Құдайды бір аты деген халық,

Құдайсыздық ісін де алар, осы халық.

Ел билеуші құдайдың көлеңкесі,

Рахметі не сынағына жалғанарлық.

Аруағын қудалатқан осы халық,

Ата жолын соттатың қудалантып.

Садақамен байып жатыр аққу сұңқар,

Төлесін деп, садақадан салық алып.

Дін ұстанған масһабты бөліп алып,

Құдай қылып Ханафиге табынарлық.

Өзгермейтін мәңгілік дін жолы деп,

Тура жолды құдайсыз-ақ тауып алдық.

Ел билікті дәріптеген осы халық,

Ұлт байлығы аталды дүние байлық.

Қыз, қатының жалаңаш арсызданып,

Заманға лайықпыз, деген халық.

Жете, сана жоғалтқан тағы халық,

Ел билеушілер көлеңкесі болған анық.

Ар, жаның- ғылымыңды айырбастап,

Еліктеумен әлемге жынға айналарлық.

Ақылы толмаған жас иманы қуатанып,

Ел биледі дүние ісімен білім алып.

Ел басшың мен жас жігітті тең көретін,

Ғылымсыз-хайуан ішіп-жемге мас боларлық.

Құдайдың хабарынан бас тарталық,

Жеңіл тұрмыс, дінсіздікті таңдап алып,

Құдайсыздық салтыңды дәстүр дейсің,

Қалай енді ел басшыға кінә артарлық?!

Арсыздықтың көлеңкесін елден алып,

Ел билеуші арсыз болмайма көлеңке алып.

Сілкініп мұндай тордан жарып шығар,

Қазағыңда төре, бектің жоғы анық.

Жер сатуға ел басшы қылып жарлық,

Бос тұрмасын жерді, деген демін алып.

Меншікке алмай жер анаңды өңдемейсің,

Ар, иман, жеріңнен қымбат болды нарық.

Әулие-әмби, киелі жер ойпат қалып,

Жан мен рұқың өсетін нұрын алып

Әлемнің бар байлығы жеріңде еді,

Болашақта әлем келіп табынарлық.

Аң, құс, жәндік өсімдіктен нәрін алып,

Құдайдың патшалығына болған лайық.

Кең даланы бос қойып ақиретке,

Мал  қуатын көбейтіп, жан тазарталық.

Ашкөздікке салынып көңіл тарлық,

Бос тұрмасын, егін ек жерді алып.

Құдайменен шаруасы болмай жатыр,

Бар қуаттың егесі тәңір қалып.

Жалаңаш, жалаңбаста ойланарлық,

Адамдық ауруы болмас, миы барлық.

Қатыны арсыз, еркегі бөріксізге,

Ел билеткен текті атап, өзің халық.

Ата жолы, аманатқа қылып тарлық,

Қудалатқан өз қолыңен заң шығарып.

Ар, ұят, иман, дініңмен ісің болмай,

Дүние ісіне шеберсің қарын тойғызарлық.

Сөз енбейді ауру басқа, жүрекке нәрі барып,

Алтын, күміс басқасы болмай жарық.

Мал аяулы, жаның мен арды алмай,

Құдайсыздық салтыңа түсті жарлық.

Қалағаның басынан еді осы халық,

Нұрсұлтанды сынақ қылды бізге анық.

Өзіңді-өзің түземей ол түзелмес,

Құдайдан сұрмаса, сорлар халық!

Дұға оқып, бабаларды есіңе алып,

Құрбан шалып құдайдан жалынарлық,

Арыстан бабаға басында елді жинап,

Тілесек құдайдан, шешуі болар анық!

Жаратқаннан қабыл болып, түссе жарлық,

Ел билікке зауалдың келері анық.

Он айда, екі күнін ұлттың қайтармаса,

Ажал оғы ел басшыны атары анық!

(Сәуір айы 2016 жыл)