БАТАМЕН ЕЛ, ЖАҢБЫРМЕН ЖЕР КӨГЕРЕР.

Бөлім: Ақиқат бастауы кітабы №1 71

       «Бедәуилерден, Алла жолында бергенін зиян есебіне алатын кісілер бар. Сендерге жаман дәуірлер күтеді. Дәуірлердің жаманы өздеріңе болсын. Алла толық естуші, анық білуші». (Тәубе 97-98.)

     Құдіретті жаратушымыз бұл жерде араптардың бәрін бірдей емес, берген мол ризықты елді бүлдіру мақсатында пайдаланатын адамдар шығатынын жаман дәуірлер болады деп, осы замандағы лаңкестік, мұсылманның мұсылманды өлтіруі, т.б. сияқты келеңсіздік діннің әлсіреуін меңзеп отырған сияқты. Демек біздің араптардан алып жатқан діни тәлімдердің ішінде бүлдіргіштік зиянкестік белгілер бар. (Кісі — адам баласының Алла тарапынан ақпарат жеткізуші күзетшісі.)
Енді Алланың мына белгісіне зер салып қарасақ; «Біз жаратқан адамдардан туралыққа бастап, шындық арқылы әділетті атқаратын топ бар» (Ағраф сүресі 181- аят) Осы аят үкімімен бір елге, қауымға ерекше үлкен мұғжиза беретінін, ақиқатты сол топ ашып беретінін айтып отырғаны жайдан-жай емес. Бұған да сенбей қарсы шығып үлкен дау-дамай болатындығын ескерте отыра, сонан соң Алла /.Т./ тағы өз тарапынан дәлелдер жіберетіндігі мына белгісінен көруге болады.
«Олар егер Құран арқылы таулар жүргізіліп, жер бөлшектеніп және өліктер сөйлестірілсе де (сенбейді). Алайда барлық іс Аллаға тән. Мүміндер аңғармады ма? Алла қаласа еді? Адамдарды тұтас тура жолға салар еді. Қарсы болғандарға Алланың уәдесі келгенге дейін қылықтарының салдарынан үнемі соққы жетеді немесе жұрттарының маңына түседі. Алла серттен таймайды». (Рағыд сүресі -36) Барлық жер бетіндегі істердің Құран арқылы ғана болатынын, оған қарсы шығып өліктерге құлақ аспағандарға үнемі жаманшылықтар келетінін ескерте отырып, Жер бетінде сондай елдерге апаттар жіберетінін білдіреді. Және Жаратқанның мына белгісімен «Ақ жолдың» ақиқат бастауы екендігіне леп белгісін қоюға болады. «Алла қайшылыққа түскен нәрселерін анықтау, қарсы болғандардың өтірікші екенін білдіру үшін (өліктерді тірілтеді, сөйлетеді).» (Нахыл – 39).

     Әрине Құранды өзі аударып оқуға құмар дін танушыны бұл аяттармен сендіру қиын, себебі ол үшін ондаған ғасыр бұрын өткен бір тәпсірші ескерту керек, онда да арап болуы шарт. Қиямет мезгілі жақындағанда «Ғайса жерге түседі, Мәді жерден шығады» деген аяттың төркіні осы аяттардан алынған емес пе екен? Енді неге қазақта сөйлеу керек? Қандай да бір нәрсенің немесе құбылыстың ғылымын, негізін білмесе онда ақиқаты да анықталмайды. Ақиқат қашанда тарихтан бастау алады. «Нақты болуға тиісті, болып жатқан құбылыстар мен білім, ғылым арасындағы сәйкестік ақиқат» деп аталады. Онда ақиқат бастауын әуелі тарихтан алған білімнен нақтылықтан бастап іздеу керек.
«Өлместен бұрын өл» деген дана қазақ. Мың өліп мың тірілген сан ғасыр сынақтан өткен, сонда да Аллаға деген шүкірлігін, қанша тілі өліп, өзі мәңгүрттеніп кетсе де қазақша екі сөздің басын құрай алмай жүріп, қайтқан кісінің 7-сін 40-ын беру, марқұм болған әжесін не ата-бабаларын көрсе аруақтар дұға дәметіп жүр деп, тәңертең шелпек пісіріп молда шақырып құран оқытып, дұға бағыштайды. Қазақты ұйыстырып қазақтың бірлігін сақтайтын осындай дала дәстүрімізді халқымызға кім жасап берген, кім оларды қанымызға сіңірген. Бұл игі салт-дәстүрлердің пайда болуына себеп болған көңіл көзді көреген біреулер көсем болып тұрды ғой. Бір заманда Арап тілінде айтылатын күрделі дұғаларды бал татыған қазақ тіліне айналдырған Алланың сүйген құлы Ахмет Ясауи бабамызды бірде-бір мұсылман баласы айналып өтпейік. Әлі бабамыздың еңбегі толық жарық көріп зерттелген жоқ. Жарық көргенінің өзіне тісіміз бата алмай жатыр.

    Абай атамыздың данышпандық көзқарасымен жазып кеткен философиялық тұжырымдары ғылыми тұрғыда тәпсірленген жоқ. Шәкәрім атамыздың ғылыми шығармалары ешқандай тәпсірсіз, қазақ тілін ұғына білген қазаққа қойын кітабына айналдырса да болады. Мәшһүр Жүсіп Көпей ұлы, Жүсіпбек Аймауытов, Бұхар Жырау, т.б. бабаларымыздың еңбегімен, батырлар жырымен ұрпақтарымыздың құлақтарының құрышын қандырып өсірсек.
Құран Кәрімді Алланың үкімін шаң-шаң қылып жоғарғыға іліп қоймай соны жарысып оқып тәпсірлесек, талқыласақ. Қазақ халқында не бір дарынды ғалымдарымыз, сөз бен ой тереңдігіне сүңгіп еркін малтып жүрген дана бауырларымыз жеткілікті. Құран Кәрімнің әрбір аятының сандық мәнін, ерекшелігін қазақ тілінің толық сөздік қорын құрастырып компьютер арқылы толық аударуға ақылымыз жететін сияқты. Ал жоғарыдағы «Пайғамбарды мойындамаған мұсылманның» (Ағраф – 34) деп аудардым деп жүрген шала «ғалым» ағаларымызға:

Дүмшенің елемесе де мың қатесін,
Ғалымның кешірмейді ел бір қатесін

деп ескерткенді жөн көріп «Тілдер арасындағы айырмашылықтың қандай болғанына қарамастан, біз үнемі тілде бейнеленген оймен (біліммен) бетпе-бет ұшырасамыз. Сондықтанда білім қалайда тілде көрінісін береді. Ал «Ақ жол ақ жол емес» деп онсыз да қайда барып, кімнен ақыл сұрарын білмей сонардан із кесіп жүрген бауыр қандастарымызды үркітіп жүрген «діни сауаттыларға»: «Жақсылық ізгі ниет, тек жаңалықты түсінген адамдардан ғана туындайды» деп Абай атамыздан хабар береміз де «Жетіспейтін айғақтардың жоқтығы, адамға деген ескі көзқарастарға күмән келтіретін жаңа ашылымдар адамның мәні мен табиғаты туралы әртүрлі ортақ тұжырым қағидалардан «араби жаһанданудан» өз ұлттық мәртебесін өзге ұлттың дәстүрімен шектеу ұлттың азғындауын тудыратынын ескерткеніміз жөн».

    «Кімде кім жақсы дүр, жаман дүр ғибадат қылып жүрсе, оны ғибадаттан тыюға ауызымыз бармайды, әйтеуір жақсылыққа қалған ниеттің жамандығы жоқ қой дейміз. Ләкин сондай адамдар толымды ғибадатқа ғылымы жетпесе де, қылса екен». Әрине бұған қосып аларым жоқ. Ал арамызда «Аллаға сенетін ешкімнің ала жібін аттап күнә жасап жатқаным жоқ, өмір сүріп жатырмын»  деп жүргендеріміз де бар араларымызда. «Біздің қазақты оңдырмай жүрген бір қуаныш, бір жұбаныш бар. Оның қуанышы: елде бір жаманды тауып, я бір адамның бұл өзі қылмаған жаманшылығы шықса қуанады. Айтады: «Құдай пәленшеден сақтасын, о да адаммын деп жүр ғой, оның қасында біз сәулелі кісінің бірі емеспіз бе, оған қарағанда мен таза кісі емеспін бе?»  деп, оған құдай тағала айтып па пәленшеден тәуір болсаң болады деп? Я білгендер айтып па, әйтеуір өзіңнен наданшылығы асқан, я жаманшылығы артылған кісі табылса, сен жаманға қосылмайсың деп? Жаманға салысып жақсы бола ма? Жақсыға салысып жақсы болады – дағы. Жүз ат бәйгеге қосылса, мен бәйге алдым деген сөз болса жарар, алдында неше ат бар деп сұрар, артында қалған ат нешеу деп сұрағаны не сөз? Мен бес аттан, он аттан ілгері едім дегеннің несі қуаныш?
Енді жұбанышы: «Жалғыз біз бе, елдің бәрі де сүйтіп-ақ жүр ғой, көппен көрген ұлы той, көппен бірге болсақ болады-дағы деген сөзді жұбаныш қылады. Оған құдай тағала айтып па, көптең қалмасаң болады деп, көпке қаһарым жүрмейді деп пе? Көпке тұзағым жетпейді деп пе? Ғылым көпке келіп пе? Біреуден тарап па? Даналық көптен тарай ма? Бірден тарай ма? Көпке қорлық жүрмей ме? Бір үйдің іші түгел ауырса жеңіл тие ме? Жоқ жарымы ауырып, жарымы сау болса жеңіл тие ме? Жер білмеген көп адасып жүрсе, бір жер білетұғын кісінің керегі жоқ па? Көп кісі жолаушының бәрінің аты арығаны жақсы ма? Жоқ жарымы арыса, жарымының күйлісі жақсы ма? Жұт келсе, елдің бәрінің түгел жұтағаны жақсы ма? Жарым-жартысы аман қалғаны жақсы ма? Осы көп ақымақтың бір ақымаққа несі жұбаныш? Тұқымымызбен аузымыз сасық болушы еді деген жаман күйеу қалыңдығын жеңіп пе? Көңілін сол сөзі разы қылуға жетіп пе? Ендеше, көбіңнен қалма, сен де аузыңды сасыта бер деп пе?!» (Абай, жиырма үшінші сөз). Бұдан артық жауап табылмайды түсінген адамға. Ал арамызда дүниені тәрк етіп «тақуа» болдым деп тек маған ұқсасаң Аллаға жақындайсың деп құранды емес дүдәмәл бір тәпсір кітаптарды негіз қылып өзіне шәкірт іздеп шауып жүрген, мешіттерге түнеп діннен халықты үркітіп жүргендерге Алланың белгісімен:
«Кім Аллаға, ақиқат күніне, періштелерге, кітаптарға (Құран, Тәурәт, Инжіл, Зәбур), пайғамбарларға иман келтірсе және жақындарына, жетімдерге, міскіндерге, жолда қалғандарға, қайыршыларға мал сарп қылса әрі намазды толық орындап зекет берсе, өзара байласқан уәдесін орындаушы, таршылықта, қиыншылықта сабыр етуші болса, міне солар шыншылдар әрі солар тақуалар». (Бақара 177-аят.) Өмір сүру заңдылығын толық меңгерген алды мен артын жалғастыра білген шындықты тапқан, айтқан адам баласын тақуа, яғни шыншыл деп атайды екен. Демек «тақуалық жолға» түстім деп айту шындықты таптым дегенмен бірдей. Ал шындық тек ғылымды зерделеп, қасиетті кітаптарды терең меңгеріп түсініп және парыз істерді мүлтіксіз орындау арқылы ғана нәтижесін береді. Ол үшін пайғамбарлар, елшілер қиссасы мен өмірден өткен ғұламалар өмір баянын салыстырып оқысаңыз жеткілікті. Сол мысалдарды алыстан іздемей-ақ, жалғасты түрде қазақ ғұламалары мен батырлар, әулие-әмбилер және дана болған аналар тарихынан кездестіруге болады.
Ал дүниені тәрк етіп я жұмыс жоқ, я ғылым жоқ, я семья жоқ деп жүргендерге Алланың мынандай белгісі бар:
«Ал рақбаниетті (дүниені тәрк ету) олар өздері шығарды. Оны оларға жазбадық. Бірақ, олар Алланың ризалығын іздеу үшін шығарды. Сонда да олар оны да шын мәнінде меңгере алмады. Олардың ішінен иманға келгендердің бодауын бердік. Дегенмен көпшілігі бұзақылар» (Хадид-27) Демек тақуа болдым деп дүниені тәрк етіп немесе сопылық жолдамын дегендердің ішінен санаулы имандарын толықтыра білгендерге (Ілім мен білімді қатар меңгеру) бодау (аруақ қону) яғни бір ерекше қасиет берілген болса, енді сондай «жолшылдар» өзі қиналып әрең жеткен ізге салып, қаншама халықты адастырып жатқандар деп біліңіз. Олар шын мәнінде меңгере алмады деп ескерткен. Онда шын мәнінде меңгергендердің артынан тарихта қаларлық кереметтер көрсете білген және ем-шипа жасап халыққа жол көрсете білген шәкірттері, ізбасар әулиелер шығу керек емес пе? Және қандайда бір топтың ұстазының Құранды толық меңгеріп артында жазған кітабы қалу керек. Қанша уақыт өткенмен мәнін де, сөзін де жоймауы шарт. Тура жолдың негізгі белгісі ұстаздан қашанда шәкірт озу керек. Қандай да бір ғұлама болсын шәкіртін өзінен оздыра алмаса, онда ол Алла тағаланың ризалығына бөлене алмайды және тура жолды таба алмаған болып есептеледі.

    Ерекше хикметтер көрсетумен ғана тура жол дәлелі болып табылып және тура жолдың басты шарты; Есті қалыптастырып, сана өсіп, адам баласының ғайыппен тілдесу мүмкіндігі артып, ғылым-білімді дамыту шарт. Сондықтан қандай бір дін ұстанымы болсын сол жолмен жүрген, сол топтан шыққан ғалымдарымен ғана қадірлі, биік дәрежесі белгісі болып танылмақ. Тарихқа жүгінсек негізінен түркі әлемі Ясауи жолымен дамыған да содан шыққан «Нақшпанди» .т.б сияқтылар уақыт өте, әрі қарай дамытпақ ниеттен адасқан. Енді әрбір айтылған сөздің жауабы да сұрауы да бар, сондықтан төрелікті тек Құран аяттары арқылы ғылыммен айқындап шындығын іздеп көрейік.

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *