Байтасов Т.К. жеке блогы

Мен кепіл жастықтың екі келмесіне,

Құдайдың жазған тағдыр бұл пешенесіне.

Бұл бір адамзатқа берген дәулет,

«Ойшылдардың сан менгерген бірімін деп

Сөз түзелді, елім де түзелерсің сендер де» деп.

Дана Абай сөз ұғымын жолға салып,

Дәстүрден бүгін жаңылған,

Арсыз ел салтына таңылған.

Ар мен ұятты біз бірге атаймыз,

Арды неге намыспен бағалаймыз?

Бір-бірінсіз өмір сүрмес қуаттарды,

Қазақтың ежелден бағы болған,

Заманның қиын ісін бағындырған.

Тектілер деп әлемде аты қалып,

Қаз — Аққа құдай жақ деп атаған.

Тойсаң тоба қыл деген елім,

Аш болсаң, өлмегенге шүкір дегін.

Өлмегенге өлі балық жолығар деп

Қазақтың дәстүрі еді әркім білген.

Киім көркі тәніңнің,

Жарығын рухтың қорғайтын

Зейнеті болар жаныңның.

Бақыт деген құс емес,

 (Абай атаға жалғау)

Мүмін деген ұғым бар дінші білген,

Бес парызбен қызылбастан салты келген.

«Намазхан» болу дейді мүміндікті,

Білімді жан бұл сөзге сыртын берген.

Әрбір сөз де жаратылған жұбыменен,

Діннің де болады жұбы, пары деген.

Шариғат-дін ісі тарихпен бекітілген,

Тәпсірлерде; «Масһабтық» білім деген.

Адамдық және айуандық,

Арашаға кімді, нені қоялық?

Мінез деген адамдықтың көлеңкесі,

Көрсеткен айна емес пе қылып анық.