Байтасов Т.К. жеке блогы

Бауыржан Қарағызұлы

Бұл Өмірді біреуден сұрап алған жоқпын Мен.
Қалай сүргім келеді, солай сүрем қарағым…

«Қызыл кітап» поэмасынан

Аңшылыққа қалай жұрт қызығады?!
Қан жуады олардың ізін әлі.

Кешегі орамал,

Бүгін шұлғау.

Кешегі дін амал,

Ғапыл боп қалды -ау.

…………………………………….

Сүндетсіздер санамызды суарғандарын
Көре жүріп кіжініп қуарған жанмын.
Сүндеттелген ұлдарыңа өмір берші,

Салтанат Махатова

Өмiрде бұл қуану бар жылау бар…
Өмiрде бұл шарықтау бар құлау бар…
Қу құтылып кетер деме зауалдан…
Өткен күннiң бәрiне де сұрау бар..

Қуырдақтың көкесін

түйе сойсаң көрерсің,

Құранды оқыр жетесіз,

Шариғат еді дін ісі,

Сұлулықтың шырайы,

Армен ғана көрікті.

Арға зиян әдетің,

Шайтанға берер ерікті.

Қалған еді бір топ жігіт жиылып
Ақырында кетті әңгіме сұйылып
Шықты біреу мақтан қылып күнәсін
Әйелдермен жасап жүрген ойнасын

авторы: Серік Мақұлбекұлы (лирик ақын)
Айтпа дейсің орамал жайлы мүлде,
Қымтанған болып еді қайғы кімге?

Егер адам түсінде:

 Биікке немесе тауға шықса, жақсы. Ондай түс көрген кісі өңінде үлкен дәрежеге жетеді.  Жақсы көйлек кисе  — кісіге өңінде қуаныш әкелетін істің боларынан хабар береді.