Қыз деген шоқ қой отты тұтататын,
Шоқты көміп күлмен анаң сақтайтын.
Шоқ сұрау салты болған қазақтың,
Шоқтан да талай даулар туылатын.
Қыз деген шоқ қой отты тұтататын,
Шоқты көміп күлмен анаң сақтайтын.
Шоқ сұрау салты болған қазақтың,
Шоқтан да талай даулар туылатын.
Жан жаннан өседі екен болып адам,
Адам деп жан жарығы еді аталған.
Адамдық нәзіктерден бастау алып,
Махаббат толық жан аты, бүтін болған.
Нәзіктер неге гүлге құмар?
Гүл сыйласаң риза болар.
Ал мен де жас болғанмын,
Ырым дедім гүлдей солар.
Ой енеді болып уайым,
Қанға азық болар дайын.
Шабыт деген арманы ойдың,
Ұстай алсаң қан ғой дайын.
Қазаққа киелі сөз қамшы деген,
Қамшылайын сөзбенен түсінбесең.
Қамшыда сұс бар істерді білгізетін,
Қан тазартар қамшының сырын білген.
Махаббат деген қазақта ұғымың бар,
Ғашықтық деп ақындар жырға қосар.
Махаббатпен жаратқан деп адамзатты,
Абай атаң бұл сөздің астарлапты.
Үлкен үйдің бар егіз ұл мен қызы,
Ол екеуін біледі дүние жүзі.
Ұлы түнде ұйықтайды, қызы күндіз,
Білінбейді басқанда жүрген ізі.
Ақыл толар келіп қырықтың қырқасында,
Ал, елуде келдің деген қазақ ер жасына.
Мен келіп елуге түстім бабам жүрген ізге,
Япырмау сақал мұртым аппақ болмасы ма?
«Мен» деген сотым ішімде,
Айтаушым келер түсімде.
Ақыл-ой, дінім жақтаушым,
Жұмса дейді біздей күшіңді.
Бұл дүниені осы жұрт неге жалған дейді,
Жалған деген, жоқ әлде өтірік деген бе еді?
Ал ақылмен болжап көрсек жалғандықты,
Растыққа айландыру адамзатқа сынақ еді.