АЗҒЫНДЫҚ
Бөлім: Ата-дәстүр өлеңдері №6
Ақыл азса адамнан,
Құл болудан бас тартқан.
Жамандықты шақырып,
Әлемде ел көп қаны азған.
Байтасов Т.К. жеке блогы
Жақсы менен жаманың,
Білмеген парқын заман-ай.
Ақыл болып білімің,
Тәрбиесіз өскен заман-ай.
Арсыз қатын билікте,
Нарық емес Құдайдан,
Сыны келді халыққа.
Еңбексіз жалқау маскүнем,
Әдетке залым салтқа.
Рахмет дегін нарыққа,
Жалғыздық жарасады бір Құдайға,
Бар нәрсе жұбымен пар болмай ма?
Тілдің бар серіктері жұбы пары
Ұлтыңда діл мен дін болмай ма?
Құр тілді сөйлеткенмен бар қазаққа,
Тіл жетім дінсіз тұл болмай ма?
Аяғы алтын аналар,
Қазақта нәзік жандылар.
Мәңгілік өмір бастауы,
Туылған би даналар.
Өлмейтін сөзді қалдырар,
Жұмсақтық пен мейірімді қызың бар да,
Тақуалық дәстүрін алған бойға.
Қазақтың ұлты өлмес мәңгі жайда,
Номадтық нәсілің өнер қайта.
Азат бастың қадірін
Жүректен шыққан жан үнін.
Надан пенде ұға алмас
Құдайдың парыз жарлығын.
Бас жаралған, мойын төмен,
Қарашы, дене біткен ретіменен.
Істің басы- ретін танымақтық,
Иман білмей тағатты қабыл демен.
Адам ойы дүниеге ауған шақта,
Көңіл құсың ұшады шартарапқа.
Түрлі үнді жанға құйқылжытар,
Жүректі тербеп әнімен оятпаққа.
Ақындар махаббатты жырға қосып,
Киесін махаббаттың қойды тосып.
Ғашықтық, асықтық, құмарлықты,
Махаббат құдайлық нұр дейді жосып.
