Байтасов Т.К. жеке блогы

Дүние ісі көңілге

Қаяу салмай тұрмайды.

Еліктіріп, елітіп,

Көңілдің жазын ұрлайды.

Алланың тілі үнсіз тіл,

Көзіңмен көр де, ішпен біл.

Даналығы Абай атадан,

Бояуы жарық болған түр.

Адасып қайта жол тапқан,

Қателік емес шатасқан.

Дұрыстыққа бет бұрып,

Бұрыстықтан қалысқан.

Іңкәр жүрек түнектен,

Алып шығар жарыққа.

Аманатын Алланың,

Арқалап келер заманға.

Жау шаппайды жырақтан

Өз ішіңнен шығар ол.

Алдырып бойын нәпсіге,

Міндінің жолын қуар ол.

Мәңгілік жаның емес, ақыл-дерек,

Өмірдің бар сырын ақыл білмек.

Ақылы қысқа анаңды тыңдағаннан,

Ата-ана бүтіндігі жартыдан қайта келмек.

Алыс беріс ой салмақ,

Аруақтан қуат қосылмақ.

Күміс сөздің әсері,

Бата болып жазылмақ.

Тарғылдық үнде бір белгі,

Ақталмай қалған күнәдан.

Жүктеліп өзге ел нәсілдері,

Ниеті ата-ананың қайда қалған?

Ермек үшін сөз жазбаған,

Көп тағлым Абай қалдырған.

Тұшынып сөзін түсінген,

Шықты ма мықты арадан?

Тағдырды тазарт жүктерден,

Шежіресін жеті ата меңгерсең.

Талаптан сауап іс жаса,

Садақа артық хайырмен.