Байтасов Т.К. жеке блогы

Қайтер еді жігіттер,

Тым қымбатты кимесек.

Мақтан үшін борышты

Үсті-үстіне үймесек.

Қаладағы байлардың

Ыңғайына билесек.

Ұмыттың ба ескі жар,

Аяқ, баурым-Сабыр ғой!

Сабырлы ер де менде бар,

Ол екеуміз тамыр ғой.

Қайраттанып шақырсаң,

Қаруларың әзір ғой.

Білгенімді жазушы ем

Бекем буып белімді.

Мінін айтып қазушы ем

Түзетпек боп елімді.

Табиғат неше түрлі жан жаратты,

Не үлкен, не кішкентай тән жаратты.

Керексіз, жансыз нәрсе жаратқан жоқ,

Есепсіз қанша мың мен сан жаратты.

Қайғылының ішінде жанар жалын,

Шалмай қоймас жалыны жолдастарын.

Өзімді ұрған мінезді сөгемін деп,

Тілім тисе сіздерге, кеш, достарым.

Шыннан өзге құдай жоқ,

Анық құдай –шын құдай.

Ұқпай қалма алаң боп,

Шын болмаса кім құдай.

Үш-ақ түрлі өмір бар; бәрі де мас,

Бір рәуіште болады шал менен жас.

Ең керекті дегенің-ортаншы өмір,

Түгел қолың жетпейтін бір жанталас.

Біреу маған от жақ деп қылды бұйрық,

Жағайын деп ұмтылдым, көңіл жүйрік.

От жаққалы жатқаным-бір үлкен үй,

Отын жиып қойыпты талай күндік.

Қабағынан қар жауған,

Қараңғы бұлт жоғалды.

Қас қараймай беті ауған,

Қаһарлы жел де оңалды.

Мақсұтың болса орынсыз,

Сілкініп жүріп сыға бер.

Жолдасың болса тойымсыз,

Көзіңе құмды тыға бер.