Әулиелердің «тірі екендігі» туралы Базар жыраудың мына жырынан байқай аламыз:
Мына бір шолақ дүниеден
«Әулие өлмес» дер едім;
Отқа салса, күймеген,
Байтасов Т.К. жеке блогы
Байлығы ұлттың ақша ма?
Рухына қуат қоса ма?
Әлде ұлттың жанына,
Құпия білім болар ма?
Талайларға өлеңді арнағанмын,
Алма деп дүниенің жамандарын.
Қыз-қатындар көбісі жек көреді,
Мақтамайтын әдетін бұл жалғанның.
Әйел барда мерекең де мейрамың,
Жаның құмар алуға әйел сыйларын.
Әйел сенің күзетшің де, ұрың да
Біле алдың ба рұқынан қуат ұрларын.
Тән заттық түрің бейнеленген,
Дене жарық тәніңе киім берген.
Тән саулық пен денсаулықты,
Бірін-бірі қайталап түгелденген.
Мүміндік дәстүрін сақтаушы еді,
Мұсылман деп мұндайды атаушы еді.
Ақылды, пайымды, сабырмен ізеттіні
Иманды жанды құдай өзі жақтаушы еді.
Мұсылманның мағынасы Адам деген,
Атамыз Адам алғашқы тәубе білген.
Сөз үйреніп Раббымыздан аянменен,
Ата-анамыз тәубеменен жаннат кірген.
Отау құру оңай болып алды,
Ғашықтықпен екі жас жарасады.
Күйіп, сүйіп қосылар отау құрып,
Көпке бармай неге ажырасады?
Атаған соқыр құдайын,
Ақылыңа болайын.
Қорлаған өзін мазақтап,
Өлшеумен Құдай мұнайын.
Қазақ, Созақ ұрпағы Алаштың,
Әлемге алты рет жол ашқан.
Есіктегі анаң Ұлсай Емерді,
Келіні еді бабаң Алаштан.
