«Есті жи, ел шаңына ер, мұны тастап,
Қайғы жоқ басқа жатсаң ғылым жастап.
Сен-батыр, мынау білгіш, анау есті,
Апардың қазақ көшін қайда бастап?..
Бәрің есті, батырсың, айлалысың.
Қазақтың түзеттің бе жалғыз қылын?»
(Шәкәрім сопы.).
«Зер ұстаған зердің жайын біледі,
Жақсы басшы елдің жайын біледі.
Басынан көп өмірді өткізген жан,
Қайғы мен жердің жәйін біледі…
Ой дүние-ай, дүниесің,
Дем алғанша құбыласың.
Шаң жұқтырмайтын кейде тұлпар,
Кейде орға жығасың.
Кеше көл еді бүгін тақыр,
Кеше бай еді бүгін пақыр,
Ар сатуға ақырын келе жатыр.»
(Көбей би ).
«Сіздер де сопы боларсыз,
Табатын жолды жанарсыз!
Құдіретінен Құдайдың,
Қалмаңыз достар хабарсыз
-Сөзіме рух бер, Алла!»
«Тарықанда тау-кие,
Тұңғиықтан үн қатты;
Кереметін әулие
Мойындамау – биғат-ты!
Пақыр жолы-қиналмақ,
Құдіретке иланбақ.
Лә-иллаһа иллалла!
Лә-иллаһа иллалла!
Нәпсі-оңай жау деме,
Иман кәміл, тәубеде.
Жаратушы жар болсын,
Түсірместен әуреге!
Біз Мұхаммед үмметі,
Жол көрсетер сүннеті:
Мұсылманның міндеті — Лә иллаһа иллалла!
Лә иллаһа иллалла Мұхамадур расулалла!»
(Ата жолының ұраны).
«Мен үкім шығаруда ең алдымен Құран кәримді бірінші орынға қоямын. Егер сұрағыма Құран аяттарында анық жауап болмаса, пайғамбарымыздың сүннетінен іздеймін. Онда да мәселе шешілмесе сахабалардың ішінен өзім қалаған кісінің сөзін аламын. Қайсы сахабаның сөзін қабылдау, қабылдамау өз еркімде» (Әбу Ханифа).
Бұл естеліктен Әбу Ханифа тақуалығының негізгі шарты пайғамбарымыздың: «Барлық құлшылық амалдарының, намаздың да ортасын ұстаныңдар және сахабалар жолын ұстаныңдар!» деген өсиетін берік ұстанғанын көрсетеді.
Жаратушымыз сондықтан да пайғамбарымызға қай сахабаны қай елдерге жіберуді көрсетіп негізінен 7 ислам дінін берік ұстанатын Азия елдеріне сахабаларды жіберіп пайғамбар сүнеттерін, намаз амалдарының орындау ерекшеліктерін үйретуді аманаттап өз көзі тірісі кезінде жібергені тарихта мағлұм жағдай. Ал пайғамбарымыздың алғашқы қарулы дін соғысында-ақ, қыпшақ елінің таңдаулы батырлары мен білімді тектілері сол соғысқа жәрдемге келіп, сахабалар санатынан табылып, ислам дінінің өркен жаюына үлестерін қосқаны, ал кейінгі екі жүзді мұнафық араб ғалымдарының өз арамыздан шыққан екі жүзді намыссыз жалаң ілімнің соңына түскен ағайындарымыздың қолымен тарихтан мүлде ұмыттыруға тырысқанымен бәрібір халықтың жадынан өшіре алған да жоқ және нақты жер бетінде Алланың сүйген құлдарына ғана берілетін сый, хикметтерімен ардақталып, мәңгілік белгілері де қалғанын жасыру да мүмкін емес.
