Ашу келсе, тұрғызбас,
Артыңа мойын бұрғызбас.
Көрінеу отқа салады,
Орынды жұмыс қылғызбас.
Ашу келсе, тұрғызбас,
Артыңа мойын бұрғызбас.
Көрінеу отқа салады,
Орынды жұмыс қылғызбас.
Шедірейіп, шекиіп,
Қасын керіп кекиіп.
Қолдан пішін жасаған,
Біреу келер секиіп.
Әлемнің жаратылысы даналық пен парасаттың әрекетімен жаратылғаны да хақ. Негізінде Алланың нұрынан екі жарықтың сары және ақ түстен басталып, екі аралық қызыл түспен және қарсылық қара қуаттардың теріс ой — көк түспен бейнеленуімен; «Төртеу түгел болса, төбеден келеді» деп парасат егелерімен, жаннатық жандармен жалғануды білдіреді. Ал жалпы жанды жаратылыс егелерін құранда «Біз жараттық, бізге есебі көрінеді» деп ескертеді. Жер ананы жаратқаннан кейін парасатты аспандағы жұлдыздарға айналдырып, екі араны мықты бекітіп қойғаны да сөзсіз. Сонымен Алла тағаланың ғылымы мен кереметі (хикметі) парасат болып көктің мүлкімен бейнеленген. Сонымен ғылым дегеніміз таза ой қуаты болып, құдайлық нұрмен біртұтастыққа айналған адамзаттың әулиелік дәрежеге жеткен кісілігі, рұқ қуаттары, кітабы, иманы жұлдыздар болып саналады.
Бөлім: Шәкәрім және дәстүр, дін
Балаңа ғылым үйрет жас күнінде,
Досыңа жақындама мас күнінде.
Халқыңа қайрылар деп насихат айтпа,
Ел бұзық, ерегескен, қас күнінде.
Мақтан үшін мал жима, жан үшін жи,
Қазаққа көз сүзбестің қамы үшін жи.
Арың сатпа, терің сат, адалды ізде,
Ғибадат пен адалдық, ар үшін жи.
Мен бір – тілсіз көлікпін,
Басыма соқпа дауың жоқ.
Тепкілеме, өлікпін,
Шайтаннан басқа жауым жоқ.
Қазақтың жаманы болмас,
Жаманнан аманы болмас.
Бірігіп іс қылатұғұн,
Түзелер заманы болмас.
Ажал жетсе өлдің бе,
Өлім келді, көрдің бе?
Баянсызға салынба»-
десе, тоқтау бердің бе?
Біздің қазақ әркімді қылар мазақ,
Деп жүрме екен өзім бойым таза-ақ.
Осы жұрттың байқаңыз, беті қалай,
Қайда қаңғып барады осы қазақ?
Бөлім: Шәкәрім және дәстүр, дін
Жігіттер, қор да емеспін, кедей де емен,
Кемдік көрген жерім жоқ ештемеден.
Құдай жолын біле алмай, қу билеген
Елден басқа қайғым жоқ, мұныма сен.