Байтасов Т.К. жеке блогы

 Жігіттер, қор да емеспін, кедей де емен,

Кемдік көрген жерім жоқ ештемеден.

Құдай жолын біле алмай, қу билеген

Елден басқа қайғым жоқ, мұныма сен.

Күнде керуен келеді бір сарайға,

Неше бөлек үйі бар әрбір жайда.

Сансыз көп саудагерлер келіп жатыр,

Біреу жылда қайтады, біреу айда.

Елге көнсем ақ жолдан адасамын,

Көнбей жүрсем, көп итпен таласамын.

Тек отырсам, тепкілеп шыдатпайды,

Енді қайтіп бұл елмен жарасамын.

Қолда қалам, көзде жас, толқындап ой,

Шіміркеніп, тітіреп, салқындап бой,

Тозған мола сықылды сұм көрініп,

Өткен күнде қызыққан сауық пен той.

Көп сөз айтқан бұрынғы білімділер

Пайдалансын, ұқсын деп кейінгілер

Сынға салып талғамай талапты жас,

Соның бәрін қатесіз жөн деп білер.

Біреу сені мақтаса, қуанасың,

Жамандаса, жабырқап, суаласың.

Мақтаған кім, сөккен кім — онда ісің жоқ,

Бәрібір сен де елірме дуанасың.

Білімділер насихат көп жазады,

Адам үшін уайым жеп жазады.

Байқап оқып отырсам, соның бәрі.

«Дүние сұм, алдамшы» деп жазады.

Ашылған көз тұра ма бір зат көрмей,

Миға хабар бермей ме түсі өзгермей.

Әдейілеп көрейін демесең де,

Қарсы алдыңа қоя ма түк кез келмей?

Ер қосқанға ұқсайды сөз сөйлемек,

Қисындырып жымпитып қойсам демек.

Атқа тыныш, адамға жайлы келіп,

Көзге сұлу, өзі оңды болса керек.

Ойласаңыз ақыл-білім қайда болмақ,

Денеде, қандай орын-жайда болмақ?

Білу, нану, ұнату-ақыл ісі,

Қайтсе зиян, қайткенде пайда болмақ?